امیر گنه: چن چی خشه: تنگ دهون ته
سُو آل و جنافه و لُو و دندون ته
سیمینْ بدنْ، آهُو گردنْ، نارپستونْ نه
دل و دینْ ره تاراجْ بَورْد بو چشمونْ ته
دیمْ قُرصِ خُورْرهْ مُونّه به جاودونْ ته
ریجنْ قَنْ خروارْ، شَکْری لَبُونْ ته
دْ جادوئه یا که مَسّه اُونْ تُرکونْ ته
صَدْ خنهْ سیُو، بیشْ بکردْ بو چشمُونْ ته
لَعْلِ حُقّه یا که پستهْ اُونْ دهُونْ ته
دَ چی صَدفِ گُوهرهْ اُونْ دَندونْ ته
صَدْ عاشقْ به خالِ کَمنْ بُونْ قربونْ ته
امیر کمترینْ بندهیِ رایگُونْ ته
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
امیر میگوید: چند چیز زیباست: دهان تنگ تو / پیشانی، چانه، لب و دهان تو
بدن سیمین، گردن آهوئی، نار پستان تو / و چشمان تو دل و دینم را به تاراج برده است
روی تو همواره به گردهی خورشید میماند (شبیه است) / از لبان شکرین تو یک خروار قند میریزد
دو افسونگر و یا مست و خمارند آن دو تُرک زیبای تو؟ / چشمان تو بیش از صد نفر را خانهسیاه کرده است
دهان تو صندوقچهی لعل است یا پستهی خندان؟ / دندانهای تو مانند گوهر در صدف دهان تو ردیف و منظم است
صد عاشق دلباخته فدا و قربانی یک تار کمندین زلف تو شوند، در حالیکه امیر کمترین بندهی رایگان تو در این شور عاشقانه است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.