چینْ چینْ چییِهْ بِهْ گُوشِ بِنْ پیچ وُ تُو کِرْدْ؟
یٰا بیجِنِ دِل (بییِهْ) کِهْ بَخْتِ مِنْ سییُو کِرْدْ؟
هِنْدُو بِهْ تٰاخْتْ بَوِرْدْ، روُزِهْ شُوُ کِرْدْ
یٰا زٰاغِهْ کِهْ بٰاغِ اِرَمِ وَرْخُو کِرْدْ
کَمِنْدِ مِشْکْ تِهْ، مِشْکْ تِتٰارْرِهْ شُو کِرْدْ
اوُنْ خُونِهْ سییوُ، مِهْ خُونِهْرِهْ سییوُ کِرْدْ
لَعْلِ حُقِّهرِهْ، سیموُ زَرِ گِروُ کِرْدْ
خِنِسْتِهْ جٰایی، شٰاخِ نِبٰاترِهْ اُو کِرْدْ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
پیچ و شکن چیست که بر بیخ بناگوش، پیچ و تاب خورده / یا چون دل بیژن، بخت مرا در آن ظلمت سیاه کرده است؟
هندو به ختا تاخته، روز را به شب آورد، یا زاغ است که در بر باغ ارم آرمیده است
کمند مشکین تو، مشک تتار را تیرهگون کرد / و آن کمند سیاه، خانه مرا هم سیاه کرد
حقهی لعل را گرو سیم و زر کرد / (موقعی که) جائیکه خندید، شاخ نبات را آب کرد
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.