امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۲۲

چینْ چینْ چییِهْ بِهْ گُوشِ بِنْ پیچ وُ تُو کِرْدْ؟

یٰا بیجِنِ دِل (بییِهْ) کِهْ بَخْتِ مِنْ سییُو کِرْدْ؟

هِنْدُو بِهْ تٰاخْتْ بَوِرْدْ، روُزِهْ شُوُ کِرْدْ

یٰا زٰاغِهْ کِهْ بٰاغِ اِرَمِ وَرْخُو کِرْدْ

کَمِنْدِ مِشْکْ تِهْ، مِشْکْ تِتٰارْرِهْ شُو کِرْدْ

اوُنْ خُونِهْ سییوُ، مِهْ خُونِهْ‌رِهْ سییوُ کِرْدْ

لَعْلِ حُقِّه‌رِهْ، سیم‌وُ زَرِ گِروُ کِرْدْ

خِنِسْتِهْ جٰایی، شٰاخِ نِبٰات‌رِهْ اُو کِرْدْ