گنجور

 
امیر پازواری
امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها »

شمارهٔ ۱۰

ویلِهْ وَرْتِنِهْ خِنِهْ بیایمْ یٰانٰا؟

اینْ مَشْوِرِتِهْ دِتٰا خِشْ هٰادِمْ یٰانٰا

مِنْ وُ تِنِهْ سٰازِشْ دَوِسْ بُونِهْ یٰانٰا

گَرْ بُونِهْ آری بئو، نَووُئِهْ، بو، نٰا

دی نا، وُ، پری نا، اَمْروُ اَیی نٰا

تِهْ شیرینْ زِبوُنْ رِهْ دَکِتْ شیمِهْ یٰانٰا

صَحْنِ گُل وُ وٰارِنْگ وُ تَرْخُونْ وُ نَعْنٰا

تِهْ دیمْ دِخِشِ جا (مال) دَرِهْ چِرْ گِنی نٰا