هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی‌های محبوب خود اشاره می‌کند و می‌گوید که زلف‌های او مانند شب و چهره‌اش مانند روزی زیباست. او خاطرنشان می‌کند که روز و شب خود را برای محبوبش دوست دارد و آن کسی که روز و شب را از زیبایی محبوبش تشکیل می‌دهد، باید همیشه از او مراقبت کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی‌های محبوب خود اشاره می‌کند و می‌گوید که زلف‌های او مانند شب و چهره‌اش مانند روزی زیباست. او خاطرنشان می‌کند که روز و شب خود را برای محبوبش دوست دارد و آن کسی که روز و شب را از زیبایی محبوبش تشکیل می‌دهد، باید همیشه از او مراقبت کند.
هوش مصنوعی: زلف تو مانند شب و چهره‌ات مانند روز است و من به خاطر زیبایی روز و شب تو دوستت دارم.
هوش مصنوعی: کسی که به خاطر چهره‌ات روز و به خاطر موهایت شب را آفریده، همیشه حافظ شب و روز توست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بشکفته گلیست بر رخ فرخ دوست
نی نی گل نیست آن رخ فرخ اوست
همچون گل سرخ پوست آن برگ نکوست
هرگز دیدی که سرخ گل دارد پوست
ایزد که جهان به قبضهٔ قدرت اوست
داده‌ست ترا دو چیز کان هر دو نکوست
هم سیرت آنکه دوست داری کس را
هم صورت آنکه کس ترا دارد دوست
گر درد دهد به ما و گر راحت دوست
ا ز دوست هر آن چیز که آید نیکوست
ما را نبود نظر به خوبی و بدی
مقصود رضای او و خشنودی اوست
آن کس که ز بهر او مرا غم نیکوست
با دشمن من همی زید در یک پوست
گر دشمن بنده را همی دارد دوست
بدبختی بنده دان ، نه بد عهدی دوست
تا کی باشم صبور در محنت دوست
کارام دل و جان من از دیدن اوست
گر زین دوستی ترا بدرّاند پوست
از دوست همیشه دور بودن نه نکوست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.