هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از معشوق می‌خواهد که آنها را به جایی که به هم خواهند رسید، ببرد. او به زیبایی لب‌های معشوق اشاره می‌کند و خواستار این است که پرده‌ها کنار بروند تا چهره‌ی واقعی معشوق نمایان شود. در پایان، شاعر می‌پرسد اگر عاشق نباشند، پس چه فکر می‌کند؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از معشوق می‌خواهد که آنها را به جایی که به هم خواهند رسید، ببرد. او به زیبایی لب‌های معشوق اشاره می‌کند و خواستار این است که پرده‌ها کنار بروند تا چهره‌ی واقعی معشوق نمایان شود. در پایان، شاعر می‌پرسد اگر عاشق نباشند، پس چه فکر می‌کند؟
هوش مصنوعی: ما را به مکان پیوست و وصالت برسانی، تو که با لبان شیرین و شکرینت ما را سیراب می‌کنی.
هوش مصنوعی: اگر تو پرده را از چهره‌ات کنار بزنی و خودت را به نمایش بگذاری، پس چگونه می‌توانیم عاشق تو نشویم؟ نظر تو چیست؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گفتم که درین غمم بنگذاری تو
خود غم بفزودیم به سر باری تو
وین از همه سخت تر که میزارم من
وز زاری من فراغتی داری تو
دلداری کن اگر دلی داری تو
هر دل که به تو رسد نگه داری تو
صد سال اگر طواف آن کعبه کنی
زان به نبود دلی به دست آری تو
دل کیست؟ که او طلب کند یاری تو
یا تن ندهد به محنت و خواری تو؟
پرسیده‌ای احوال دلم دوش وزان
جان می‌آید به عذر دلداری تو
زاهد نکند گنه، که قهاری تو
ما غرق گناهیم، که غفاری تو
او قهارت خواند و ما غفارت
آیا به کدام نام، خوش داری تو؟
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.