|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات درونی و جدایی عاطفی می‌پردازد. شاعر اشاره می‌کند که دل، اگرچه در ظاهر پیدا نیست، در باطن به او وابسته است، اما در عمق وجودش متوجه می‌شود که حقیقتاً آن شخصی که به او تعلق دارد، نیست. او از شعله‌ور کردن آتش احساسات و درد و رنج سخن می‌گوید، چرا که در نهایت، در روز و شب همیشه یک احساس خالی از وجود آن شخص را تجربه می‌کند.
هوش مصنوعی: دل اگرچه خود را نشان نمی‌دهد و درونش پنهان است، اما اگر بپذیریم که این دل متعلق به من است، جانش که نیست تو.
هوش مصنوعی: آتش چه نشان می‌دهد در درونش؟ با چه تلاشی می‌توانی آن را کنترل کنی، وقتی که در نهایت نه شب متعلق به توست و نه روز؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.