|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که خواجه (پادشاه یا مقام‌دار) به جای یقین، به گمان و شبهه وابسته است. شاعر به او می‌گوید که اگر به حقیقت و نشانه‌های واقعی نیاز دارد، باید از طمع و وابستگی‌ها دور شود و برای دستیابی به آنچه می‌طلبد، باید تلاش کند و از موقعیت کنونی‌اش بلند شود.
هوش مصنوعی: ای آقا، تو به جای یقین، به حدس و گمان روی آورده‌ای، و اگر به دنبال راهی برای فهم آن نکته هستی، باید بیشتر دقت کنی.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به آرامش و راحتی دست یابی، باید از خواسته‌ها و طمع‌های زودگذر دوری کنی و خودت را رها کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای دوست اگر گوهر کان می‌طلبی
در بوتهٔ دل نقد روان می‌طلبی
تصعید یقین می‌کن و تقطیر سرشک
گر زانک ز کیمیا نشان می‌طلبی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.