اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السابع: فی خصال الحمیده عن العقل و العلم و ما یحذو جذو هذا النمط
»
شمارهٔ ۴۷
در خون جگر اگر در آغشته منم
از کس بنرنجم چو سررشته منم
از من بحلی گرچه ستمکاره توی
وز تو خجلم گرچه به غم کشته منم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به عشق و وابستگی عمیق خود به معشوق اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که حتی اگر در رنج و درد باشد، باز هم از محبت و ارتباط خود با معشوق راضی است. در واقع، او به رغم سختی‌ها و زخم‌های عاطفی، از عشق خود دست نمی‌کشد و این احساس را بخشی از وجود خود می‌داند.
هوش مصنوعی: اگرچه قلبم به زخم‌های عمیق آغشته است، اما از هیچ کس دلخور نیستم چون خودم سررشته کارهای زندگیم هستم.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه تو برای من سختی‌ها و ظلم‌هایی ایجاد کرده‌ای، اما من هنوز از تو شرمنده‌ام و غم و اندوهی که به خاطر تو به من رسیده، مرا به درد آورده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.