اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۳۹
این خوش پسران که در غمم می دارند
جان تو که هردم به دمم می دارند
دانی که برهنه سر زبهر چه شدند
کشتند مرا و ماتمم می دارند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از جوانان خوش‌چهره‌ای سخن می‌گوید که در غم او به سر می‌برند. او اشاره می‌کند که این جوانان جان او را همچون روح خود در خود دارند. همچنین، شاعر از بی‌خبری آنها از حالش پرده برمی‌دارد و می‌گوید که او به‌خاطر عشق و غم دچار مرگ احساسی شده است، در حالی که این جوانان همچنان برای او سوگواری می‌کنند.
هوش مصنوعی: این پسران باحال که در غم من هستند، به خاطر تو هر لحظه در خیال من حضور دارند.
هوش مصنوعی: می‌دانی چرا نادانسته و بی‌پناه مرا به قتل رساندند و اکنون برای مرگ من عزاداری می‌کنند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.