اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۳۵
در بادیهٔ عشق دویدن چه خوش است
وز عیب کسان نظر بریدن چه خوش است
زین سان که من احوال جهان می بینم
دامن ز زمانه در کشیدن چه خوش است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در اشعار ذکر شده، شاعر از لذت دویدن در دنیای عشق و دوری از عیب‌های دیگران صحبت می‌کند. او همچنین به این نکته اشاره می‌کند که با توجه به وضعیت جهان، بهتر است از دردها و مشکلات زمانه دوری کند و از آن کناره‌گیری نماید.
هوش مصنوعی: دویدن در مسیر عشق بسیار لذت‌بخش است و دوری از عیب‌جویی و قضاوت کردن دیگران، حس خوبی به انسان می‌دهد.
هوش مصنوعی: من وقتی که اوضاع و احوال دنیا را می‌بینم، خیلی خوشحال می‌شوم که از زمانه دوری می‌گزینم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در بادیهٔ عشق دویدن چه خوش است
وز خیر کسان طمع بریدن چه خوش است
گر دست دهد صحبت اهل نفسی
دامن ز زمانه در کشیدن چه خوش است
ای دل گل روی یار دیدن چه خوش است
وز لعل لبانش بوسه چیدن چه خوش است
یک لحظه وصال او به بازار غمش
دل کرده فدا به جان خریدن چه خوش است
هر لحظه جمال دوست دیدن چه خوش است
زان لب سخن بوسه شنیدن چه خوش است
بربوی وصال او دل و جان مرا
دامن ز همه جهان کشیدن چه خوش است
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.