اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
»
شمارهٔ ۶
زآن باده که در مجلس آن شاه دهند
بی زحمت ساقی به سحرگاه دهند
خواهی که کمال معرفت دریابی
از خود به درآ تا به خودت راه دهند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به اهمیت خودشناسی و درک عمیق از خویشتن اشاره می‌کند. او می‌گوید که اگر می‌خواهی به کمال معرفت دست یابی، باید از عالم بیرون به درآیی و به عمق وجود خود پی ببری. همچنین به باده‌ای که در محفل پادشاه تقدیم می‌شود اشاره می‌کند که بدون زحمت و به راحتی در اختیار قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: از آن شرابی که در محفل آن پادشاه به راحتی و بدون زحمت به سحرگاه تقدیم می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به شناخت و کمال اصلی دست یابی، باید از خودت فراتر بروی تا بتوانی به اصل خودت نزدیک شوی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر باده که از حضرت الله دهند
بی منت ساقی به سحرگاه دهند
خواهی که کمال معرفت دریابی
از خود بگذر تا به خودت راه دهند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.