هوش مصنوعی: این ابیات به تردید و نادانی اشاره دارد و بیان می‌کند که انسان باید خود را از سرگشتگی و ناراحتی آزاد کند. شاعر به این نکته می‌پردازد که چیزهایی که برای انسان واقعی هستند، از او گرفته نمی‌شوند و آنچه که واقعاً به او تعلق ندارد، نیز نمی‌تواند از دیگران بگیرد. در واقع، این ابیات دعوت به خودشناسی و پذیرش حقیقت دارند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به تردید و نادانی اشاره دارد و بیان می‌کند که انسان باید خود را از سرگشتگی و ناراحتی آزاد کند. شاعر به این نکته می‌پردازد که چیزهایی که برای انسان واقعی هستند، از او گرفته نمی‌شوند و آنچه که واقعاً به او تعلق ندارد، نیز نمی‌تواند از دیگران بگیرد. در واقع، این ابیات دعوت به خودشناسی و پذیرش حقیقت دارند.
هوش مصنوعی: آیا تو به خاطر نادانی و سردرگمی‌ات، من و خودت را بی‌جهت ناراحت می‌کنی؟
هوش مصنوعی: هر آن چیزی که متعلق به توست، هیچ‌کس نمی‌تواند آن را از تو بگیرد و آنچه که متعلق به تو نیست، از هیچ‌کس نخواهی گرفت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هستی که عیان نیست روان در شانی
در شان دگر جلوه کند هر آنی
این نکته بجو ز کل یوم فی شان
گر بایدت از کلام حق برهانی
ای دوست مرا دید همی نتوانی
بیهوده چرا روی ز من گردانی
بی جرم و جنایتی که از من دانی
چون پیر خر از نیش، ز من ترسانی
اقبال براندت که حکمت خوانی
ور نام طلب کنی ز نان در مانی
بردار مرا ز خاک اگر بتوانی
تا پیش تو بر خاک نهم پیشانی
ای آنکه به روی، قبلهٔ خوبانی
دل را دل و تن را تن و جان را جانی
گفتم به دلت خریدم از نادانی
اکنون که پدید است به جان ارزانی
شوخی صنمی خوشی کشی خندانی
طوطی سخنی و عندلیب الحانی
چون برده دلم به لابه و دستانی
لابد پس دل روم چو سرگردانی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.