اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة
»
الفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطان
»
شمارهٔ ۴۸
بخشش نکند به جز که مولای دگر
جان دل ندهد به جز دلارای دگر
گنجشک صفت جز به پر خویش مپر
پرواز مکن به بال عنقای دگر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به موضوع عشق و احساسات عمیق انسانی اشاره دارند. شاعر می‌گوید تنها کسی که می‌تواند بخشش کند، کسی است که مقام والایی دارد. همچنین، انسان نمی‌تواند به جز معشوق خود، جان و دلش را به دیگری بدهد. او به تشبیه پرنده‌ای اشاره می‌کند که تنها می‌تواند با بال‌های خود پرواز کند و پرواز به همراهی دیگران برایش ممکن نیست. به طور کلی، این اشعار به نیاز به معشوق و وابستگی عاطفی اشاره دارند و نشان می‌دهند که عشق حقیقی فقط با یک فرد خاص معنا پیدا می‌کند.
هوش مصنوعی: تنها کسی که می‌تواند بخشش کند، مولای دیگری است و دل نیز نمی‌تواند به کسی جز محبوب دیگری بدهد.
هوش مصنوعی: حتی اگر شبیه یک گنجشک هستی، نباید تنها به توانایی‌های خودت اکتفا کنی. به یاد داشته باش که پرواز کردن به بال‌های یک پرنده دیگر، به خصوص پرنده‌ای بزرگتر و قدرتمندتر، امکان‌پذیر نیست. بنابراین، سعی کن خود را با محدودیت‌هایت سازگار کنی و به توانایی‌های خودت احترام بگذاری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای در فن عشق هر دمت رای دگر
خورشید رخ تو عالم آرای دگر
در مذهب عاشقی روا کی باشد
خانه دل ما وطن ترا جای دگر؟
ای در سر هر کس از تو سودای دگر
در راه تو هر طایفه را رای دگر
چیزی ز تو هر کسی تمنا دارد
ما جز تو نداریم تمنای دگر
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.