اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة
»
الفصل الاول - فی الطامات
»
شمارهٔ ۱۵
ماییم که آیت صواب از ما شد
ما غرقه در آتشیم و آب از ما شد
از بهر تفرّجی به میخانه شدیم
صد کوی خرابات خراب از ما شد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به حالتی از خودآگاهی و شعور درونی اشاره دارد. او می‌گوید که ما به حقیقتی پی برده‌ایم، اما در عین حال در رنج و درد غرق هستیم. شاعر همچنین به تجربهٔ خوشی و تفریح در میخانه اشاره می‌کند و می‌گوید که در این مسیر، بسیاری از مکان‌ها و شیوه‌های زندگی‌مان خراب شده‌اند. در واقع، این اشعار نشان‌دهندهٔ تضاد بین آگاهی و واقعیت‌های تلخ زندگی هستند.
هوش مصنوعی: ما کسانی هستیم که نشانه درست از وجود ما به‌دست آمده است. در حالی که در آتش مشکلات غرق شده‌ایم، اما آب پاکی که باید به ما کمک کند، از وجود ما جاری شده است.
هوش مصنوعی: برای خوش گذرانی به میخانه رفتیم و در نتیجه، صد دانشگاه و محل گردهمایی از ما خراب و نابود شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.