اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۸
یاری که منزّه آمد از شبه و بدل
دریاب او را به علمِ ذوقی و عمل
کی ذاتِ مقدّسش نماید به تو روی
از فاوِ منِ والی و فی و هَلّ و بَل
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات اشاره به شخصیتی دارند که بسیار پاک و بی‌نظیر است و باید با علم و عمل مناسب او را درک کرد. همچنین بیان می‌کنند که خداوند تنها به کسانی که شایستگی دارند، خود را نشان می‌دهد. در نهایت، به اهمیت و وظیفه‌ای که در این مسیر باید بر عهده بگیریم، اشاره می‌شود.
هوش مصنوعی: یاری که خود را از انواع تردید و شبهه پاک و بی‌نقص می‌داند، او را با درک عمیق و عمل‌های صحیح درک کن.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که آیا ممکن است خداوند با تمام عظمت و کبریایی‌اش، توجهش را از انسان‌های حقیر و بی‌ارزشی که تنها به ظواهر و مسائل جزئی دنیا مشغولند، برگرداند؟ به عبارتی دیگر، آیا می‌توان انتظار داشت که خداوند به کسانی که درگیر مسائلی چون نام و مقام هستند، توجه کند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خورشید خراسان و خدیو زابل
از نخشب و کش بهار گردد کابل
غل بر یبغو نهاد و پل بر جیحون
جیحون به پل دارد و یبغوی به غل
پرسید کسی منزل آن مهر گسل
گفتم که: دل منست او را منزل
گفتا که: دلت کجاست؟ گفتم: بر او
پرسید که: او کجاست؟ گفتم: در دل
من آن توام تو آن من باش ز دل
بستاخی کن چرا نشینی تو خجل
گر جرم همه خلق کنم پاک بحل
در مملکتم چه کم شود؟ مشتی گل
گر خواهی ، ازین حشمت والا بمثل
بر تارک خورشید نهی پای محل
مر جاه ترا خدای ما ، عزوجل
جاوید رقم ز دست بر لوح ازل
گویند مرا بهجر آن ماه چگل
برنه ز شکیب و صبر زنجیر بدل
زنجیر بدل چه سود از صبر که هست
زلفین چو زنجیرش زنجیر گسل
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.