اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۲۵۶ - الرجاء
آن کس که نبوّت به شبانی بخشد
سلطانی را به پاسبانی بخشد
چون هست امید تو بدو دل خوش دار
کاو هر نفسی بتازه جانی بخشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به افرادی اشاره دارد که به مقام نبوت (پیامبری) و رهبری (سلطانی) رسیده‌اند و اهمیت امید به خداوند را در زندگی بیان می‌کند. شاعر می‌گوید که اگر به خداوند امید داشته باشی، او هر لحظه جان تازه‌ای به تو خواهد بخشید. در واقع، این متن دعوت به ایمان و اعتماد به خداوند و منابع الهی است.
هوش مصنوعی: آن کسی که مقام نبوت را به یک چوپان می‌دهد، در واقع سلطنت را نیز به کسی داده است که وظیفه‌ی نگهبانی را بر عهده دارد.
هوش مصنوعی: وقتی که امید تو را دارم، دل خوشی دارم، زیرا او هر لحظه جان تازه‌ای به من می‌بخشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.