اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۲۲۵ - التّقدیر
یک تن بنمای در جهان از زن و مرد
کاو از ستم زمانه خونابه نخورد
نیک و بد ما جمله به تقدیر خداست
با کار خدا هیچ نمی شاید کرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به انسان‌هایی اشاره دارد که در برابر مشکلات و ستم‌های زمانه شکایت نمی‌کنند و کم از سختی‌ها رنج نمی‌برند. او معتقد است که همه چیز در زندگی، چه خوب و چه بد، تحت تقدیر خداوند است و انسان‌ها نمی‌توانند در برابر آن کاری انجام دهند.
هوش مصنوعی: در این دنیا، تنها یک نفر را نشان بده که از ظلم و ستم زمانه به زحمت نیفتاده باشد و لطمه‌ای نخورده باشد.
هوش مصنوعی: تمام خوبی‌ها و بدی‌های ما بر اساس سرنوشت و تقدیر الهی تعیین شده است و هیچ‌کس نمی‌تواند در کار خدا تغییری ایجاد کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای صافی دعوی ترا معنی دُرْد
فردا به قیامت این عمل خواهی بُرد
شرمت بادا اگر چنین خواهی زیست
ننگت بادا اگر چنان خواهی مُرد
دل برد و مرا نیز به مردم نشمرد
گفتار چه سودست چو ورغ آب ببرد
رو گرد سراپرده اسرار مگرد
کوشش چه کنی که نیستی مرد نبرد
مردی باید زهر دو عالم شده فرد
کو جرعه درد دوستان داند خورد
گویند به هر درد بود صابر مرد
تا کی خورم اندوه و غم و حسرت و درد
تا کی ز فراق دوست فریاد کنم
در فرقت دوست صبر نتوانم کرد
گر من روزی ز خدمتت گشتم فرد
صد راه دلم از تو پشیمانی خورد
جانا به یکی گناه از بنده مگرد
من آدمی‌ام گنه نخست آدم کرد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.