اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۱۷۳ - الرّضا و التّسلیم
آن کس که به بندگی قرارش باشد
با چون و چرای او چه کارش باشد
گر بنده ای اختیار در باقی کن
آن خواجه بود که اختیارش باشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به مفهوم بندگی و اختیار اشاره میکند. او میگوید اگر کسی به بندگی قرار گرفته باشد، نباید نگران چگونگی وضعیتش باشد. اگر بندهای در امور خود اختیار داشته باشد، در واقع آن خواجه و صاحب اختیار است که به او این امکان را داده است. به عبارتی، واقعی بودن اختیار وابسته به تسلط و شرایط کسی است که تحت بندگی قرار دارد.
هوش مصنوعی: کسی که به خدمت و بندگی مشغول است، نیازی به سؤال یا تردید دربارهی او ندارد.
هوش مصنوعی: اگر کسی در باقیماندهی زندگیاش انتخابی داشته باشد، آن کسی که واقعیاش را اختیار کرده است، همان آقا یا صاحباختیار اوست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آنکس که ببندگی قرارش باشد
با نیک و بد خلق چکارش باشد
گر بنده ئی اختیار دربانی کن
آن خواجه بود که اختیارش باشد
آن کس که به بندگی قرارش باشد
با چون و چرای او چه کارش باشد
گر بنده ای اختیار در باقی کن
آن خواجه بود که اختیارش باشد
عاشق که همیشه وصل یارش باشد
از وصل ببوسه انتظارش باشد
چون بوسه زند میل کنارش باشد
پس عشق درین میان چکارش باشد
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.