اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۱۰۶
چون من به تو دادم دل و دین بس باشد
نفرین توم از آفرین بس باشد
من می گویم جمله تویی من هیچم
تسبیح بزرگ من همین بس باشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر بیان می‌کند که وقتی دل و ایمانش را به محبوبش داده است، همین کافی است. او به طور کامل خود را فراموش کرده و فقط وجود محبوب را می‌بیند. در واقع، او می‌گوید که تسبیح و ذکرش فقط عشق و محبت اوست و نیازی به چیز دیگری نیست.
هوش مصنوعی: وقتی که من به تو عشق و ایمان خود را دادم، دیگر نفرین تو برای من کافی است و هیچ نیازی به ستایش تو ندارم.
هوش مصنوعی: من می‌گویم که تو همه چیز هستی و من هیچ‌چیز. همین که تو در کنارم هستی، برای من کافی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.