ساغر لب ریز وصل، بر کف مشتاق نه
زمزمهٔ آتشین بر لب عشاق نه
ای قلم شعله ریز، دود دل ما بریز
آتش حسرت فزوز در دل اوراق نه
حسن صنم پرده سوخت، ای دل دیدار دوست
ناصیه بر خاک بند، حوصله بر تاق نه
عرفی اگر در جگر، شعله ندانی شکست
صد فلک از دود دل، بر سر آفاق نه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به عشق و دلتنگی اشاره دارد. شاعر از شوق و حسرت دل می‌گوید و به وضوح احساسات عمیق خود را در وصف معشوق بیان می‌کند. او به آتش عشق و درد ناشی از دوری از محبوب اشاره می‌کند و به قلم خود دستور می‌دهد که درد دل را بر صفحه بنویسد. در نهایت، شاعر به زیبایی معشوق و اثر عمیق آن در دل عاشق اشاره می‌کند و ناتوانی در تحمل غم عشق را بازگو می‌کند.
هوش مصنوعی: جامی که از محبت پر شده و عشق در آن موج می‌زند، در دستان کسی است که به آرزوی وصال رسیده است، و در دل عاشقان هیچ سر و صدایی بیشتر از شعله‌های عشق وجود ندارد.
هوش مصنوعی: ای قلمی که شعله‌ها را به تصویر می‌کشی، غم و درد دل ما را به تصویر بکش و آتش حسرتی را که در دل این ورق‌ها وجود دارد، نمایان کن.
هوش مصنوعی: زیبایی معشوق باعث آتش عشق در دل شده است، ای دل! برای دیدار دوست آماده باش و نیازی به تحمل سختی‌ها نداشته باش.
هوش مصنوعی: اگر دل تو شعله‌ای در جگر ندارد، پس بدان که روح تو می‌تواند به اندازه‌ای قدرتمند باشد که حتی آسمان‌ها را از دود عشق خود پر کند و جهان را تحت تأثیر قرار دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
رخت تمنای دل بر در عشاق نه
تخت شهنشاه عشق بر سر آفاق نه
قفل که بر لب نهی از لب معشوق ساز
پای که از سر کنی در صف عشاق نه
زخم که جانان زند همسر مرهم شناس
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.