نازنده جهان از تو به آلایش آفت
ای آفت آسایش و آسایش آفت
تا دیده فلک شیوه ی آفت گری تو
یک لحظه نپایید ز فرمایش آفت
باید همه آفت شد اگر امت عشقی
راضی نشود عشق یه آلایش آفت
چندان که دلم آفت عشقت طلبد، نیست
در حوصله ی عشق تو گنجایش آفت
آراسته از آفت نازت دل عرفی
ای ناز دل آرای تو آرایش آفت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به معشوق خود اشاره میکند و او را منبع آزار و آرامش میداند. او از آفتهایی که عشق به همراه دارد سخن میگوید و بیان میکند که حتی اگر عشق درد و رنج هم به همراه داشته باشد، باز هم باید به آن رضایت داد. شاعر از دلایل و پیامدهای عشق و آلام ناشی از آن مینویسد و در پایان به زیبایی و ناز معشوق خود اشاره میکند که این زیبایی نیز خود نوعی آفت است. در کل، این شعر به تضاد عشق و آلام آن پرداخته و احساسات عمیق شاعر را نسبت به معشوقش نشان میدهد.
هوش مصنوعی: به خاطر وجود تو، زیباییهای دنیا دچار آلودگی شدهاند. تو که منبع آرامش هستی، خودت آرمش را به خطر انداختهای.
هوش مصنوعی: این بیت بیان میکند که آسمان، روش و شیوهی پرتو افشانی تو را یک لحظه هم تحمل نکرد و از دستورات نور خورشید پیروی نکرد.
هوش مصنوعی: اگر عشق واقعی راضی نشود، همه چیز به آفت و مشکل تبدیل میشود. عشق اگر به سمت ناخالصی برود، خود به آفتی بزرگ بدل میشود.
هوش مصنوعی: هر اندازه که دلم خواهان عشق توست، اما توانم برای تحمل سختیهای آن به اندازه کافی نیست.
هوش مصنوعی: دل عرفی، با زیبایی تو زینت یافته است و تو باعث شدهای که زیباییات در کانون توجه قرار بگیرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.