حرف آخر قافیه

شماره ۱: سر که یابد گسسته کیسنه را - دور باشد بتاوه کرسنه را

شماره ۲: نتوان ساخت از کدو گوداب - نه ز ریکاشه جامۀ سنجاب

شماره ۳: شاه غزنین چو نزد او بگذشت - چون دویزه بگردش اندر گشت

شماره ۴: او مرآن را در آن یله کرده است - مهر او را ز دل خله کرده است

شماره ۵: صعب چون بیم و تلخ چون غم جفت - تار چون گور و تنگ چون دل زفت

شماره ۶: مرورا گشت گردن و سر و پشت - سر بسر کوفته بکاج و بمشت

شماره ۷: از غم تو بدل گریغش نیست - هر چه دارد ز تو دریغش نیست

شماره ۸: ببر آورد بخت پوده درخت - من بدین شادم و تو شادی سخت

شماره ۹: زان مثا حال من بگشت و بتافت - که کسی شال جست و دیبا یافت

شماره ۱۰: هر که فرهنگ ازو فروهیدست - تیز مغزی ازو نکوهیدست

شماره ۱۱: گرد پرگار چرخ مرکز بست - شبه مرجان شد و بلور جمست

شماره ۱۲: سرد آهش چو زنگیانی زشت - که ببیزند خردۀ انگشت

شماره ۱۳: رای دانا سر سخن ساریست - نیک بشنو که این سخن باریست

شماره ۱۴: آن صنم را ز گاز و ز نشکنج - تن بنفشه شد و دو لب نارنج

شماره ۱۵: بیوفا هست دوخته بدو نخ - بد گهر هست هیزم دوزخ

شماره ۱۶: چون برون جست مرز از سوراخ - شد سموره بنزد او گستاخ

شماره ۱۷: چون بیامد بوعده بر سامند - آن کنیزک سبک زبام بلند

شماره ۱۸: از تک اسب و بانگ نعرۀ مرد - کوه یر نوف شد هوا پر گرد

شماره ۱۹: پادشاهی که با شکه باشد - حزم او چون بلند که باشد

شماره ۲۰: هر که بر درگه ملوک بود - از چنین کار با خدوک بود

شماره ۲۱: گفت کاین مردمان بی باکند - همه همواره دزد و چالاکند

شماره ۲۲: دل پهلو پسر بساز آورد - ساز مهرش همه فراز آورد

شماره ۲۳: بر سر باد تند و موج بلند - تا بیک آبخوستشان افکند

شماره ۲۴: فعل آلوده گوهر آلاید - از خم سر که سر که پالاید

شماره ۲۵: لشکر شادبهر در جنبید - نای رویین و کوس بغر نبید

شماره ۲۶: هر که را راهبر ز غن باشد - منزل او بمرزغن باشد

شماره ۲۷: با درفش ار تپانچه خواهی زد - باز گردد بتو هر آینه بد

شماره ۲۸: آب و آتش بهم نیامیزد - بالوایه ز خاک بگریزد

شماره ۲۹: هر که را رهبری کلاغ کند - بی گمان دل بدخمه داغ کند

شماره ۳۰: تیز شد عشق و در دلش پیچید - جز غریو و غرنگ نپسیچید

شماره ۳۱: نکند میل بی هنر بهنر - که بیوسد ز زهر طعم شکر

شماره ۳۲: روز پیکار و روز کردن کار - بستدندی ز شیر شرزه شکار

شماره ۳۳: مثل مو بود بدین اندر - مثل زو فرین و آهن در

شماره ۳۴: بارگی خواست شاد بهر شکار - بر نشست و بشد بدیدن شار

شماره ۳۵: گاه اقبال آبگینه خنور - بستاند ز تو عدو به بلور

شماره ۳۶: گفتم این و گریختم ز عسس - شاه شطرنج را نگیرد کس

شماره ۳۷: خواستم با نیاز و داشادش - پدر اینجا بمن فرستادش

شماره ۳۸: شد مژه گرد چشم او ز آتش - نیش [و] دندان کژدم و کربش

شماره ۳۹: زود بردند و آزمودندش - همه کاچالها نمودندش

شماره ۴۰: سنگ بی نمج و آب بی زایش - همچو نادان بود بآرایش

شماره ۴۱: رخ ز دیده نگاشته بسر شک - وان سرشکش برنگ تازه زرشک

شماره ۴۲: چون مراغه کند کسی بر خاک - چون برد خاک او چه دارد باک

شماره ۴۳: تبنک را چو کژ نهی بیشک - ریخته کژ برآید از تنبک

شماره ۴۴: بسپاریم دل بجستن جنگ - در دم اژدها ویشک نهنگ

شماره ۴۵: مهر ایشان بود فیا وارم - غمتان من بهر دو بگسارم

شماره ۴۶: گفت نقاش چونکه نشناسم - که نه دیوانه و نه فرناسم

شماره ۴۷: از گهر گرد کردن بفخم - نه گهر چید هیچکس نه درم

شماره ۴۸: ویحک ای ابر گنهکاران - سنگک و برف باری و باران

شماره ۴۹: تیره بر چرخ راه کاهکشان - همچو گیسوی زنگیان بنشان

شماره ۵۰: که حسد هست دشمن ریمن - کیست کو نیست دشمن دشمن

شماره ۵۱: بهمه شهر بود ازو آذین - در بریشم چو کرم پیله زمین

شماره ۵۲: مرد ملاح تیز اندک رو - راند بر باد کشتی اندر ژو

شماره ۵۳: گنجشک از آنکه فزون دارد تاو(؟) - در کشیده به‌پشت ماهی و گاو

شماره ۵۴: رخم از رنگ تست ریشیده - دلم از زلف تست پیچیده

شماره ۵۵: هرچه واجب شود ز باد افراه - بکنید و جز این ندارم راه

شماره ۵۶: گفت بر پرنیان ریشیده - طبل عطار شد پریشیده

شماره ۵۷: منظر او بلند چون خوازه - هر یکی زو بزینت تازه

شماره ۵۸: چون همی شد بخانه آماده - دید مردی براه استاده

شماره ۵۹: با غلامان و آلت شکره - کرد کار شکار و کار سره

شماره ۶۰: کار زرگر به زر شود بر راه - زر به زرگر سپار و کار بخواه

شماره ۶۱: بندیان داشت بی زوار و پناه - برد با خویشتن بجمله براه

شماره ۶۲: لاله از خون دیده آغشته - متحیر بماند و سرگشته

شماره ۶۳: زان گشاید فقع که بگشادی - زان نمایذ ترا که بنمادی

شماره ۶۴: هرچه یابی وزان فرومولی - نشمرند از تو آن ببشکولی

شماره ۶۵: ساخت آنگه یکی بیوگانی - هم بر آئین و رسم یونانی