نه تنها ظهور صفاتت بذاتست
که آئینه روی ذاتت صفاتست
کتاب کمالت که اوراق فضلست
یکی فرد از آن دفتر کایناتست
بیک جرعه صد مرده را زنده سازد
لب جانفزایت که آب حیاتست
چه غم از هلاکت در این ظلمت او را
که نور رخت شمع راه نجاتست
زکات جمال ار ببخشی ببخشا
بنورت که او مستحق زکاتست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف صفات الهی می‌پردازد و بیان می‌کند که این صفات نشانی از ذات خداوند هستند. کتاب کمال الهی، به عنوان مجموعه‌ای از فضایل، مزیتی بر دیگر کتب دارد. همچنین، لب‌های جانفزای خداوند مانند آب حیات، توانمندی زنده کردن مردگان را دارند. در نهایت، شاعر به اهمیت نور الهی اشاره می‌کند که راه نجات را روشن می‌کند و می‌گوید که زیبایی و جمال الهی خود نیازمند زکات است.
هوش مصنوعی: نه تنها ویژگی‌های تو از خودت سرچشمه می‌گیرد، بلکه جلوه‌گری ذات تو نیز صفاتت را به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: کتاب کمال تو، که پر از فضیلت‌هاست، یکی از برگه‌های آن دفتری است که جهان در آن نوشته شده است.
هوش مصنوعی: لبی که جان‌افزا و سرشار از زندگانی است، می‌تواند با یک جرعه، دل هزاران نفر را تازه کند و مردگان را به زندگی برگرداند. این لب همچون آب حیات عمل می‌کند و تاثیر شگرفی بر جان‌ها دارد.
هوش مصنوعی: نگران نابودی در این تاریکی نیست، زیرا نور چهره‌اش روشنی‌بخش و مانع گمراهی است.
هوش مصنوعی: اگر بخواهی زیبایی‌ات را ببخشی، آن را با نورت ببخشید، زیرا که او (زیبایی) شایسته‌ی این بخشش است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.