مهر و مه اگر مهر نگینت بوسند
هر جا که قدم نهی زمینت بوسند
بر قاعده‌ی خلیفه می شاید اگر
شاهان زمانه آستینت بوسند
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
مهر و مه اگر مهر نگینت بوسند
هر جا که قدم نهی زمینت بوسند
بر قاعده‌ی خلیفه می شاید اگر
شاهان زمانه آستینت بوسند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تمجید از محبوب خود می‌پردازد و می‌گوید اگر مهر و مه (دو نماد زیبایی) بر نگین انگشتری‌اش بوسه زنند، در هر جایی که قدم بگذارد، زمین او را بوسه می‌زند. او به این قاعده اشاره می‌کند که اگر کسی در مقام خلیفه باشد، شاهان زمانه نیز ارادت خود را به او نشان خواهند داد و آستین او را می‌بوسند. در کل، شعر به زیبایی و مقام والای محبوب و قدرت او اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر خورشید و ماه هم بخواهند جواهر تو را ببوسند، هر جایی که قدم بگذاری، زمینت را می‌بوسند.
هوش مصنوعی: اگر فرمانروایان زمان به تو احترام بگذارند و دستانت را ببوسند، این نشان از مقام و موقعیت برجسته‌ات است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.