خرد را که می ننگ و نامش بسوزد
بده تا حلال و حرامش بسوزد
به بد گفتن ما فقیه فسرده
زبان در مکش گو که کامش بسوزد
مدام از پی ما چه تشنیع دارد
بیا گو بخور تا مدامش بسوزد
اگر عشق در جانش اندازد آتش
رکوع و سجود و قیامش بسوزد
اگر زآهن و سنگ باشد وجودش
به یک شعله خود برق جامش بسوزد
از این آب آتش صفت گو دو کاسه
به افسرده ده تا تمامش بسوزد
خلاصش دهد از خیال مصور
تمنای سودای خامش بسوزد
نسیمی اگر از دماغش برآید
ز تف حرارت مشامش بسوزد
زمانه اگر بر مرادم نگردد
ز دود نفس صبح و شامش بسوزد
به آهی که از اندرونم برآید
تر و خشک ما لا کلامش بسوزد
چنان در وجود نزاری زن آتش
که خون در عروق و مشامش بسوزد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی مفاهیم عشق، خرد و وجود انسان می‌پردازد. شاعر می‌خواهد به خواننده بفهماند که در آتش عشق و احساس، همه چیز مادی و غیرضروری باید بسوزد تا روح و جان واقعی انسان آزاد شود. او از حلال و حرام، زبان و قضاوت‌های خشک فقهی انتقاد می‌کند و می‌گوید که اگر عشق به درون انسان نفوذ کند، تمام اصول و ظواهر مذهبی نیز تحت تأثیر قرار خواهند گرفت. شاعر همچنین از تأثیرات منفی زمانه و جامعه بر انسان سخن می‌گوید و می‌خواهد از محدودیت‌های خیالی رهایی پیدا کند. او به شدت به احساسات درونی اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که وجود انسانی باید مثل آتش بسوزد تا حقیقت و عشق واقعی ظاهر شود.
هوش مصنوعی: اگر عقل و خردی وجود نداشته باشد که به آن ننگ و نامی ببخشد، بهتر است که آن را بسوزانند تا تصورات درست و نادرست از آن نیز از بین برود.
هوش مصنوعی: به خاطر تلاش‌های ما برای گفتن بدی‌ها، زبان این عالم دلسرد را به کار نیندازید، زیرا این کار باعث می‌شود که او دچار ناراحتی شود.
هوش مصنوعی: مدام به دنبال ماست و از این کارش خشمگین است، بیا بگوییم بخور تا همیشه از این آتش بسوزد.
هوش مصنوعی: اگر عشق در دل او شعله‌ور شود، تمامی عبادت‌ها و فروتنی‌هایش را می‌سوزاند.
هوش مصنوعی: اگر وجودش از آهن و سنگ هم باشد، با یک شعله می‌تواند به شدت بسوزد و نابود شود.
هوش مصنوعی: از این آب که خاصیت آتش را دارد، دو کاسه به فردی دلسرد بده تا همه چیزش بسوزد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که فردی که به آرزوهای غیرواقعی و خیالات باطل مشغول است، باید از این تفکرات رها شود تا از درد و عذاب آنها نجات یابد.
هوش مصنوعی: اگر نسیمی از دهان او بیرون بیاید، به‌قدری داغ است که بوی آن می‌تواند مشام کسی را بسوزاند.
هوش مصنوعی: اگر روزگار به خواسته‌هایم توجه نکند، تنها دود نفس‌های من در صبح و شبش کافی است که او را بسوزاند.
هوش مصنوعی: با ناله‌ای که از دل برمی‌آید، همه چیز، چه خوب و چه بد، در آتش آن بسوزد.
هوش مصنوعی: به قدری در وجود نزار احساسات قوی و سوزان وجود دارد که مانند آتش در خون و عطرش می‌سوزد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.