گر نه به دست نفس بهیمی اسیرمی
بر کاینات عالم هستی امیرمی
گر بگسلیدمی طمع از هستی وجود
در جمع اهل صدق و صفا دل پذیرمی
ور مانده در ضلالت عصیان نبودم
اندر حصول طاقت حق ناگزیرمی
ور هیچ سر ز خواب تغافل بر آرمی
کی زیر پای حادثه بی دستگیرمی
ور ما و من نبودی و هستی و نیستی
کی در سموم دوزخ و در زمهریرمی
ور زان که هیچ نیستمی بودمی همه
دعوی نکردمی به بزرگی اسیرمی
ور در وجود خویش نهان باز بودمی
فرخنده پی چو خضر مبارک مسیرمی
قندیل مسجد ملکوت سما بدم
این جا نبودمی نه مثل چون حصیرمی
با این قبای کهنه که دارم قبای چرخ
بردارمی،اگر نه به معنی قصیرمی
قرص سپهر بودی بر خوان همتم
گر قانع از زمانه به قرص فطیرمی
رضوان روضه ی حرم کبریا امی
گر در بهار حرص نه ابر مطیرمی
گرد هم چو عود و رود گران جان نبودمی
در چنگ اتفاق نزاری چو زیرمی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی شیوه‌ای فلسفی و عرفانی دارد و بیانگر زندگی انسان و تجربیات اوست. شاعر می‌گوید که اگر آزاد از بند نفس اماره و خواسته‌های دنیوی باشد، می‌تواند بر کائنات مسلط شود و در جمع اهل صدق و صفا قرار گیرد. او تاکید می‌کند که اگر از طمع و وابستگی به دنیا رها شود، به راحتی می‌تواند حقیقت را دریابد و در عین حال، اگر در گمراهی نباشد و به تلاش در راه حق ادامه دهد، به آگاهی می‌رسد.
شاعر به تضادهای وجودی، مانند "ما و من" و "هستی و نیستی" اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که اگر وجودش را درک کند، در دوزخ و سختی‌ها نخواهد بود. او می‌خواهد به این نکته برسد که در نهایت، برتر از هر چیز، باید به حقیقت وجود خود بپردازد و از هزینه‌های دنیوی رها شود. در نهایت، شاعر خود را در مقام شخصی می‌بیند که با وجود مشکلات و چالش‌ها، به دنبال حقیقت و معنای عمیق‌تری از زندگی است.
هوش مصنوعی: اگر تحت تأثیر نفس خود نباشی، بر تمام عالم هستی تسلط خواهی داشت و به فرمانروایی بر آن نائل می‌شوی.
هوش مصنوعی: اگر آرزوی چنگ زدن به هستی و وجود را کنار می‌گذاشتم، در میان جمع اهل صدق و پاکی، از دل پذیرایی می‌کردم.
هوش مصنوعی: اگر در گمراهی و نافرمانی باقی مانده‌ام، به این دلیل نیست که نتوانسته‌ام به درک حقیقت و قدرت او برسم؛ بلکه این وضعیت ناگزیر است.
هوش مصنوعی: اگر از خواب غفلت بیدار نشوی، ممکن است در زیر فشار حوادث و مشکلات بدون کمک و حمایت باقی بمانی.
هوش مصنوعی: اگر من و تو نبودیم و وجود و عدم نبود، در گرمای آتش دوزخ و سرمای سوزان چگونه بود؟
هوش مصنوعی: اگر چیزی وجود نداشت، من هیچ ادعایی نمی‌کردم به خاطر بزرگی کسی که گرفتار است.
هوش مصنوعی: اگر در وجود خود، رازهایی نهان وجود داشت، همانند خضر، خوشبخت و با سعادت، مسیر زندگی‌ام را می‌یافتم.
هوش مصنوعی: اگر چراغ مسجد آسمانی بود، من اینجا نبودم و مانند کاه می‌بودم.
هوش مصنوعی: من با این لباس کهنه‌ای که دارم، اگر لازم باشد از آن برای دور زدن زمان استفاده می‌کنم، وگرنه این را به عنوان یک محدودیت درک می‌کنم.
هوش مصنوعی: اگر به موفقیت و توانمندی‌های خود افتخار کنی، مثل این است که بر سر سفره‌ات، از راحتی و کامیابی بهره‌مند خواهی شد. حتی اگر در زندگی به چیزهای بزرگ دست نیابی، رضا داشتن به آنچه داری نیز می‌تواند رضایت و خوشبختی را به همراه داشته باشد.
هوش مصنوعی: بهشتی که در عالم بالا وجود دارد، برای من مانند حرم الهی است. اگر در بهار، ابرهای باران‌زا نیفتند و باعث خرمی نشوند، من هم در اینجا غمگین و دل‌تنگ خواهم بود.
هوش مصنوعی: در کنار هم مثل بوی خوش عود و جریانی پرقدرت، اگر جانم نمی‌بود، در چنگالی از سرنوشت ناگوار مثل غبار زیر پا بودم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.