هر که از خاصیتی ممتاز شد
یا تفرد جست و بی انباز شد
فخر میجوید از آن بر دیگری
که در این معنی نباشد همسری
امتیازات است کافراد بشر
فخر میجویند از آن بر یکدگر
ورنه در وصفی که باشد مشترک
کس نمیراند سخن از لی ولک
خواجه با این کبریا و ما و من
از چه داند امتیاز خویشتن
هر که نام آدمی بر خود گذاشت
از دگر حیوانْش باید فرق داشت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی خودبزرگ‌بینی و فخر فروشی انسان‌ها نسبت به یکدیگر می‌پردازد. شاعر می‌گوید که هر فردی که ویژگی خاصی دارد یا خود را از دیگران متمایز می‌بیند، به دنبال تفاخر به آن ویژگی بر دیگران است. او بیان می‌کند که این تفاوت‌ها تنها در خصوصیات فردی است و در مسائل مشترک، کسی نمی‌تواند دیگران را زیر سوال ببرد. همچنین اشاره می‌شود که با وجود بزرگی و کبریای خداوند، انسان‌ها باید به این نکته توجه کنند که چه تفاوت‌هایی خود به خود ایجاد می‌کنند. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که هر کس باید از ویژگی‌های انسانی خود آگاه باشد و نسبت به دیگر موجودات تمایز قائل شود.
هوش مصنوعی: هر کس که به ویژگی‌ای خاص دست پیدا کند یا بخواهد یگانه و منحصر به فرد باشد و از دیگران جدا شود، به نوعی از خود به دور می‌شود.
هوش مصنوعی: او به خود می‌بالد و خود را برتر از دیگری می‌داند، زیرا دیگری در این ویژگی یا خصوصیت شریک و همتا ندارد.
هوش مصنوعی: برخی ویژگی‌ها و توانایی‌ها هستند که انسان‌ها به خاطر آنها به یکدیگر می‌نازند و برتری خود را نشان می‌دهند.
هوش مصنوعی: اگر در وصفی که مشترک است کسی نمی‌تواند سخن بگوید، پس هرگز نمی‌توان در این مورد صحبت کرد.
هوش مصنوعی: شخصیتی بزرگ و با عظمت هنوز نمی‌داند که ما و او چه تفاوت‌هایی با هم داریم.
هوش مصنوعی: هر کسی که خود را انسان بنامد، باید در رفتار و ویژگی‌ها از سایر حیوانات متمایز باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.