هرکس که دید خال و خط و موی و روی تو

آشفته شد چو موی تو بر گرد روی تو

در جست و جوی وصل تو و گفت و گوی تو

سرگشته ام به هر طرف از آرزوی تو

روز ازل که مهر ترا در خور آمدم

چون دانه ای فتاد از آن بر سر آمدم

یک چند به خوشه رفتم و گوهر آمدم (؟)

آخر به دور داس فلک چون درآمدم

بردار از رخ ای مه نامهربان! نقاب

تا منفعل شود ز جمال تو آفتاب

دارم بیان حلقه زلفت هزار تاب

در آتش فراق تو دل می شود کباب

روی تو شمع مجلس مستان آشناست

آیینه جمال تو جام جهان نماست

محراب ابروی تو مرا قبله دعاست

در دور چشم مست توام می نصیب ماست

آبی اگر ز کتم عدم آیدت به یاد

از آب و خاک و آتش تن بگذری چو باد

کیخسرو و سکندر و کاووس و کیقباد

بر منزل جهان زدند خیمه مراد