گنجور

حاشیه‌گذاری‌های شهاب گودرزی

شهاب گودرزی


شهاب گودرزی در ‫۱ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۱۷ دی ۱۴۰۱، ساعت ۲۳:۲۷ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۷:

مثلا این رو اینطوری معنی میکنند: متظور از بسیار سفر باید تا پخته شود خامی . یا در مسافرت هست که یک نفر رو میشناسی . باهاش برو مسافرت تا بشناسیش . 

تفسیر ظاهری؛ هر کی رو میخای بشناسی، باهاش برو مسافرت جاده ای، از مکانی معلوم به مکانی معلوم، یا از مبدا به مقصدی. سوار اتوبوس یا خودرو شخصی بشن و باهم برن مسافرت.

ولی ، تفسیر درونی داره و ربطی به مکان و فیزیک و ماده نداره. خیلی عمیقه و توضیح دادنش سخته

 

شهاب گودرزی در ‫۱ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۱۷ دی ۱۴۰۱، ساعت ۲۳:۲۳ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۷:

به عقیده من تمام این برداشت ها یا تفاسیری که دوستان از ابیات شاعران میکنند فقط ترجمه معنی هست و اصلا ربطی به سِرِ درون این اشعار ندارد. 

 

شهاب گودرزی در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ دی ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۱۳ دربارهٔ نسیمی » دیوان اشعار فارسی » اضافات » شمارهٔ ۵ - مسمط:

نمیشه بگیم دَر به دَر یعنی کسی که از دَر بیرون رفته و آواره شده. این معنی نمیده . این تعبیر ظاهری کلمه هست. اگر دَری بوده که ازش خارج شده، پس جایی بوده که زندانی بوده. حالا چطور میشه که از زندانش در بیاد، ولی دربدر و سرگردان باشه. بهم نمیان

 

شهاب گودرزی در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ دی ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۱۱ دربارهٔ نسیمی » دیوان اشعار فارسی » اضافات » شمارهٔ ۵ - مسمط:

دربدر یعنی کسی که از دُر بیرون میاد و چون راه رو گم میکنه، وقتی که به دَری میرسه، با سختی بازش میکنه و بعد، جلوش در بعدی رو میبینه و تا انتها دَربِدَر میشه

 

شهاب گودرزی در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ دی ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۰۷ دربارهٔ نسیمی » دیوان اشعار فارسی » اضافات » شمارهٔ ۵ - مسمط:

دُر بمعنی گوهره ی وجود آدمیت هست که از پیله ی تَن (صدف ) یا تن(بمعنی چاه تاریکی جهل) بیرون آمده . حالا کسی که دُرّی شده، وقتی از دُر بیرون بیاد، دربدَر میشه

 

شهاب گودرزی در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ دی ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۰۲ دربارهٔ نسیمی » دیوان اشعار فارسی » اضافات » شمارهٔ ۵ - مسمط:

اینم میشه :

چندی به خویش رفتم و از دُر به دَر شدم

از دُر برون جستم و دربدر شدم یا از دُر برآمدم و دربدر شدم

 

شهاب گودرزی در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ دی ۱۴۰۱، ساعت ۰۰:۵۷ دربارهٔ نسیمی » دیوان اشعار فارسی » اضافات » شمارهٔ ۵ - مسمط:

یک چند به خوشه رفتم و گوهر آمدم (؟)

آخر به دور داس فلک چون درآمدم

 

این غلط سروده شده. درستش اینه:

چندی به خویش رفتم و از دُر به دُر شدم

از دُر برآمدم و دربدر شدم

 

 

sunny dark_mode