گنجور

 
سیدای نسفی

از غم آن شوخ درزی جامه خود سوختم

چشم چون سوزن به چاک دامن او دوختم

زین هنر هرگز نشد چاک گریبانم درست

رفته رفته کوی او کار عجب آموختم

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode