رفتم شبی به کویش با قامت خمیده
با صد هوس نشستم چون گل به خون طپیده
دوران هنوز از خواب نکشاده بود دیده
آن خوش پسر برآمد از خانه می کشیده
مایل به او فتادن چون میوه رسیده
چشم کرشمه مستش هر جا که خورده باده
ساغر ز دست رفته مینا ز پا فتاده
طرف کله شکسته چون گل بغل کشاده
ناز بهانه جو را بر یک طرف نهاده
شرم ستیزه خو را در خاک و خون کشیده
کاکل چو شانه کرده در دهر مشک سوده
تنگ شکر شکسته چون پسته لب کشوده
آتش علم کشیده در خانه که بوده
برقی ز ابر جسته هر جا که رم نموده
سروی ز خاک رسته هر جا که آرمیده
سنبل ز فکر زلفش سرگشته و پریشان
نرگس ز رشک چشمش بر کار خویش حیران
سرو از حجاب قدش پیچیده پا به دامان
گل ز انفعال رویش در خاک گشته پنهان
ریحان ز شرم خطش بر خاک خط کشیده
هر صبحدم بروید خورشید جلوه گاهش
رخسار خود نهادست چون نقش پا به راهش
آتش زده به عالم چون نرگس سیاهش
برق سبک عنان را مژگان خوش نگاهش
میدان به طرح داده چون آهوی رمیده
هر جا سخن گذشته از دستگاه ساعد
آورده پنجه او مه را گواه ساعد
تا شمع طور آرد رو در پناه ساعد
مالیده آستین را تا بوسه گاه ساعد
تا ناف پیرهن را چون صبحدم دریده
خالی نیند خوبان در دهر از ملامت
دارد خدای او را ای سیدا سلامت
مانند سرو هر جا افراختست قامت
صایب ندیده خود را تا دامن قیامت
یکبار هر که او را مست و خراب دیده
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف تجربیات عاشقانه خود در دیدار با محبوب میپردازد. او از جاذبه و زیبایی محبوبش سخن میگوید و توصیفاتی پر احساس از چهره و قامت او ارائه میدهد. شاعر احساساتی نظیر عشق و شوق را بیان میکند و به تاثیری که محبوب بر او دارد، اشاره میکند. همچنین، شاعر به نوعی شیفتگی و مجذوبیت خویش نسبت به محبوب اشاره میکند و نشان میدهد که چگونه زیبایی او در دل عاشق، شوری برپا میکند. در ادامه، با تصاویری زیبا و شاعرانه، شخصیتی جذاب و افسونگر به تصویر کشیده میشود که شعر را به جایی پر از احساسات عاشقانه و زیبایی تبدیل میکند.
هوش مصنوعی: شبی به دیدن کوی تو رفتم، با حالتی دلbroken و آرزوهای بسیار. در آن جا مثل گلی که در خون غوطه ور است، نشستم.
هوش مصنوعی: هنوز صبح زود نشده بود و آن پسر خوشصورت با حالتی سرحال از خانه بیرون آمد و مشغول نوشیدن بود.
هوش مصنوعی: من میخواهم مانند میوهای رسیده به او نزدیک شوم و به او عشق بورزم.
هوش مصنوعی: چشم زیبا و فریبندهاش در هر جایی که خودش را تحت تأثیر مشروب ببیند، ساغر مشروب از دستانش افتاده و مینا از پاهایش به زمین افتاده است.
هوش مصنوعی: به نظر میرسد که شخصی با حالت زیبای خود، توجه و محبت خود را به کسی نشان میدهد و در عین حال از ناز و لطافت برخوردار است. او به گونهای خود را آراسته که مانند گلی زیباست و در کنار دیگری، آرامش و جذابیت را به نمایش میگذارد.
هوش مصنوعی: شرم و حیا را با خشم و درگیری در هم آمیخته و به نوعی به نابودی کشانده است.
هوش مصنوعی: زمانی که موها را به صورت شانهای زیبا آراسته میکند، عطر و بویی همچون مشک در فضا پخش میشود و لبهایش مانند شکر نرم و شیرین، باز شده و جذابیت خاصی دارد.
هوش مصنوعی: علم و دانش به گونهای شعلهور و پرحرارت است که میتواند در هر جایی که برقی ناگهانی از آسمان بوجود میآید، تأثیرگذار باشد. این آتش علم، به تمام جاهایی که ممکن است در آنجا به روشنایی و آگاهی برسد، میرسد و تأثیر خود را میگذارد.
هوش مصنوعی: سروی که از خاک روییده است، هر جا که استراحت کند، نشانهای از زیبایی و سربلندی خواهد بود.
هوش مصنوعی: سنبل از فکر و خیال زلف او در حال گیجی و سردرگمی است و نرگس به خاطر زیبایی و جذابیت چشمان او، نسبت به کار خودش دچار حیرت شده است.
هوش مصنوعی: سرو به خاطر قامتش، پوشیده شده و به گل گرایش پیدا کرده است؛ به طوری که به دلیل بیتحرکی و سکونش، در خاک مخفی شده است.
هوش مصنوعی: ریحان به خاطر شرم از خطی که بر روی صورتش است، آن را بر خاک کشیده.
هوش مصنوعی: هر صبح، خورشید با زیباییاش نمایان میشود و چهرهاش را همانند اثر پا بر زمین میگذارد.
هوش مصنوعی: چشمهای زیبا و جذاب او به قدری چشمنواز است که مانند یک نرگس سیاه عالم را روشن کرده و با حرکات سبک و سریع خود، دلها را شگفتزده میکند.
هوش مصنوعی: این جمله به زیبایی و ظرافتی اشاره دارد که طرح یا نقشهای به مانند آهویی جنگلی و وحشی به نظر میرسد. این تصویر، حاکی از فراری بودن و گریزناکی است، به طوری که طرح به صورت ناگهانی و غیرقابل پیشبینی به وجود آمده است.
هوش مصنوعی: هر جا که صحبت از توانایی و قدرت ساعد شده، اثر او همچون نشانهای بر ماه درخشان است.
هوش مصنوعی: تا وقتی که شمع روشنایی را به سمت آغوش خود بکشاند و آستین خود را برای بوسهای آماده کند.
هوش مصنوعی: پیرهن را تا قسمتی که به ناف میرسد، مانند صبح روشن و درخشان، پاره کرده است.
هوش مصنوعی: خوشا به حال خوبان که در دنیا از قضاوت و سرزنش خالی هستند، و خداوند به خاطر آنها آسایش و سلامت را ارزانی داشته است. ای آقا، بر تو درود باد.
هوش مصنوعی: شخصی که همچون سرو بلند و استوار ایستاده است، هرگز خود را پایین نمیآورد و به عظمت و مقام خود اصرار دارد تا روز قیامت.
هوش مصنوعی: هر کس که او را یک بار در حالی که مست و بیخود بود ببیند، او را به خاطر میسپارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.