یوسف من پیرهن چاک از زلیخای کیئی
همچو خورشید فلک سرگرم سودای کیئی
بی خود از رخسار ماه عالم آرای کیئی
ای جهانی محور رویت محو سیمای کیئی
ای تماشاگاه عالم در تماشای کیئی
در گلستان سرو و قمری در تمنای تواند
نرگس و بادام محو چشم شهلای تواند
روز و شب خورشید و مه هنگامه آرای تواند
شمع و گل چون بلبل و پروانه شیدای تواند
ای بهار زندگی آخر تو شیدای کیئی
سنبل از آشفتگان حلقه گیسوی تست
لاله از خونین دلان چهره نیکوی تست
هرکه را بینم مقید با سجود در کوی تست
عالمی را روی دل بر قبله ابروی تست
تو چنین حیران ابروی دلارای کیئی
بسته ای از گفتگو تا آن دو لعل آبدار
می روم از جای با اندک نسیمی چون شرار
چیست این بی تابیت امروز ای آتش عذار
چون دل عاشق نداری یک نفس جایی قرار
سر به صحرا ده پی زلف چلیپای کیئی
در میان خلق تا افتاده غوغای بهشت
بر سر هر کس چو کاکل هست سودای بهشت
از چه رو نبود تو را در دل تمنای بهشت
چشم می پوشی ز گلگشت تماشای بهشت
کمین جلوه سرو دلارای کیئی
کرده یی فرش خزان رخت بهار خویش را
داده یی از کف عنان اختیار خویش را
گر به جنت افگنی در حشر کار خویش را
نشکنی از چشمه کوثر غمار خویش را
از خمار آلودگان جام صهبای کیئی
رفته یی چون سیدا از فکر گیسویی ز هوش
سنبل آسا می کشی بار پریشانی به دوش
حلقه کاکل تو را پیوسته می گوید به گوش
نیست غمازی طریق عاشقان پرده پوش
ورنه صایب خوب می داند که شیدای کیئی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به توصیف زیبایی و جذابیت یوسف و زلیخا پرداخته و ابراز عشق عمیق و محبت به معشوقه‌اش را نشان می‌دهد. شاعر با استفاده از تشبیهات و استعاره‌ها، زیبایی یوسف را به خورشید و گل‌ها تشبیه کرده و درباره‌ی شیدایی و سرگشتگی ناشی از عشق صحبت می‌کند. او از حالت‌های عشق و شیدایی، دلتنگی و تمنا برای دیدار معشوقه سخن می‌گوید و به زیبایی و فرشتگی زلیخا اشاره می‌کند. شاعر همچنین به این نکته می‌پردازد که عشق شدید او مانع از آرامش و قرارش شده و همیشه در جستجوی زیبایی معشوق است. در نهایت، او با بیان احوالات عاشقانه و تصویرسازی‌های زیبا، عمق احساسات خود را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: داستان یوسف و زلیخا به ما نشان می‌دهد که یوسف با وجود تمام مشکلات و چالش‌هایی که دارد، مانند خورشید درخشان و دل‌انگیز است. او در دام عشق زلیخا گرفتار شده و بر اثر این عشق، در میانهٔ مشکلات خود همچنان روشن و زیبا باقی می‌ماند.
هوش مصنوعی: دست از زیبایی چهره‌ات بردار، ای کسی که جهانیان را به خود جذب می‌کنی. تو همچون ماهی که همه چیز را روشن می‌کند، در مرکز توجه هستی و زیبایی‌ات همگان را مجذوب کرده است.
هوش مصنوعی: ای محل تماشای جهان، تو در حال مشاهدهٔ چه چیزی هستی؟
هوش مصنوعی: در باغ، سرو و قمری در آرزوی تو و نرگس و بادام در تماشای چشمان سیاه تو غرق شده‌اند.
هوش مصنوعی: در روز و شب، نور خورشید و ماه به زیبایی بخشیدن به زندگی تو کمک می‌کند. شمع و گل هم مانند بلبل و پروانه، شگفت‌زده و شیفته‌ی تو هستند.
هوش مصنوعی: ای بهار زندگی، تو آخر عاشق کی هستی؟
هوش مصنوعی: سنبل و گل لاله به زیبایی و شادابی تو اشاره دارند. گل سنبل نشان‌دهنده افرادی است که به خاطر تو در حال آشفتگی و دلتنگی هستند. لاله نیز تصویری از افرادی دارد که به خاطر عشق و علاقه به تو، دل‌هایشان مجروح و خونین شده است. در واقع، این زیبایی توست که تمام این احساسات و شور و شوق را در دل می‌پروراند.
هوش مصنوعی: هر کس را که می‌بینم در حال سجده در کوی تو، دل و جانم به سمت ابروی زیبایت متمایل می‌شود.
هوش مصنوعی: تو با ابروی دل‌انگیزت، به خوبی همه را مسحور کرده‌ای.
هوش مصنوعی: با اندکی صحبت می‌روم تا به آن دو لعل زیبا برسم، به قدری که حتی یک نسیم کوچک مرا به حرکت درآورد، مثل شعله آتش.
هوش مصنوعی: امروز چرا اینقدر بیتابی، ای آتش چهره؟ چرا مثل دل یک عاشق نمی‌توانی یک لحظه آرام بگینی؟
هوش مصنوعی: به دشت برو و به دنبال موهای تابدار و زیبا باش.
هوش مصنوعی: در بین مردم، هر زمان که شور و شوقی برای بهشت ایجاد می‌شود، همه به نوعی از زیبایی و جذابیت آن متاثر می‌شوند، مانند اینکه هر کس در موهایش زیبایی خاصی دارد.
هوش مصنوعی: چرا در دل من آرزویی برای بهشت نیست؟ آیا به خاطر این نیست که چشم‌پوشی می‌کنی از تماشای زیبایی‌های بهشت؟
هوش مصنوعی: در کمین زیبایی و جلوه دلربای معشوقی هستی.
هوش مصنوعی: بهار زندگی و زیبایی‌های خود را از دست داده‌ای و زمستان و خزان را به جای آن انتخاب کرده‌ای. در حقیقت، اختیار و کنترل زندگی‌ات را به دیگران سپرده‌ای.
هوش مصنوعی: اگر در روز قیامت تو را به بهشت ببرند، کار خود را رها نخواهی کرد و از چشمه کوثر نیز بهره‌ای نخواهی برد.
هوش مصنوعی: از مستی و نشئگی کسانی که در غم و اندوه غوطه‌ورند، باده نوشی کن.
هوش مصنوعی: تو به سادگی و زیبایی مانند یک گیسوی لطیف از ذهن و دل من رفته‌ای و حالا بار سنگینی از غم و پریشانی بر دوش من قرار گرفته است.
هوش مصنوعی: گیسوان تو همواره در گوشم می‌گوید که در این راه عاشقانه، رازها و محبت‌ها پنهان است و هیچ‌کس نمی‌تواند آن را فاش کند.
هوش مصنوعی: به هر حال، صایب به خوبی می‌داند که عاشق چه کسی هست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.