نگه مست تو خون دل احباب خورد
تیغ بیداد تو از فرق اجل آب خورد
از جهان گم شده مهر پدر و فرزندی
ور نه دستم ز چه داری سر سهراب خورد
قطره می سر منصور برآورد به دار
وای آنکس که همه عمر می ناب خورد
هر که با دشمنی خلق روان است چو بحر
زود باشد که سر خویش چو گرداب خورد
سیدا پیچش آن زلف به آن رخ ز چه روست
موی بر شعله آتش چو فتد تاب خورد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان درد و رنج ناشی از فراق و بی‌مهری می‌پردازد. شاعر به توصیف احساسات شدید خود نسبت به عزیزانش می‌پردازد و به تلخیِ زندگی و ظلمی که بر او رفته، اشاره می‌کند. او از اشتباهات انسانی و تاثیرات منفی دشمنی‌ها بر روابط سخن می‌گوید و در نهایت، زیبایی و جذابیت را در وجود محبوب خود می‌بیند، به طوری که موی او را نیز به شعله آتش تشبیه می‌کند که نشان‌دهنده شدت عشق و جذابیتش است.
هوش مصنوعی: نگاه جذاب و دلنشین تو باعث می‌شود که دوستانم غم و رنج زیادی را متحمل شوند، و این ظلم تو به اندازه‌ای طاقت‌فرساست که حتی از جدایی مرگ هم سخت‌تر است.
هوش مصنوعی: اگر محبت و رابطه‌ی پدر و فرزندی در این دنیا گم شده باشد، دیگر دلیل ندارد که چرا من دستم به سر سهراب نمی‌رسد و نمی‌توانم او را در آغوش بگیرم.
هوش مصنوعی: قطره‌ای از شراب در مشهد مقدس بر دوش منصور سرازیر شد و او را به چوبه دار برد. ای وای بر آن کسی که تمام عمرش را در نوشیدن شراب خالص گذرانده است.
هوش مصنوعی: هر کسی که با دشمنی و کینه مردم زندگی کند، مانند دریا است که به سرعت و به راحتی می‌تواند خود را به سین یا گرداب بیاندازد.
هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت چهره‌ات به همراه پیچش‌های موی تو باعث شگفتی من است، مانند شعله‌های آتش که به آرامی می‌رقصد و تاب می‌خورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از خموشی دل روشن گهران آب خورد
کوزه سر بسته چو گردید می ناب خورد
گرد غربت ز رخش بحر کند پاک آخر
هر که در راه طلب گرد چو سیلاب خورد
می فزاید گرهی بر گره مشکل دل
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.