هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از معشوقی می‌پرسد که به کجا می‌خواهد برود، زیرا هر جا که می‌رود، در دل او جا دارد. او به عمق ناراحتی معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که غم‌های او به اندازه دریا گسترده است، اما این غم او را مثل ماهی کرده و باعث می‌شود که لب‌هایش از خشکی دریا ترک بخورد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از معشوقی می‌پرسد که به کجا می‌خواهد برود، زیرا هر جا که می‌رود، در دل او جا دارد. او به عمق ناراحتی معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که غم‌های او به اندازه دریا گسترده است، اما این غم او را مثل ماهی کرده و باعث می‌شود که لب‌هایش از خشکی دریا ترک بخورد.
هوش مصنوعی: ای مسافر، مقصدت کجاست؟ هر جا که بروی، در دل ما جا داری.
هوش مصنوعی: غم تو مانند دریا عمیق و وسیع است، همچون ماهی که اگر از آب دور بماند، لب‌هایش خشک می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
یا رب به محمّد و علی و زهرا
یا رب به حسین و حسن و آل‌عبا
کز لطف برآر حاجتم در دو سرا
بی‌منتِ خلق یا علی الاعلا
بگرستم زار پیش آن کام و هوا
گفتا مگری پند همی داد مرا
پنداشت مگر کآب نماند فردا
نتوان کردن تهی به ساغر دریا
بر چهره خوب تو فشاندیم ثنا
جان و دل و دیده هر سه کردیم فدا
در هر چه کنی ز دل بدادیم رضا
حکمی که کنی و گر بجانست روا
من خفته بدم دوش دل از یار جدا
بر بالینم رسته یکی شاخ گیا
بیخش غم و درد و حسرت و بار بلا
از هر سه بلا جان و دلم گشته ملا
ای یافته دین ذوالجلال از تو ضیا
وز تو کرم طبیعی و صدق و صفا
غایب مکن ایدوست که از نظم ثنا
غایب نشدست هیچ حرفی بخطا
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.