|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به موضوعاتی چون دوری از دنیا و جذبه می‌پردازد. شاعر می‌گوید وقتی شراب (به عنوان نماد معرفت و عشق) در لیوان ما ریخته می‌شود، کسانی که در این جهان پنهان مانده‌اند، جلب توجه می‌کنند و ظهور می‌یابند. همچنین افرادی که دوری می‌گزینند (پرهیزکاران) و کسانی که اهل خوش‌گذرانی هستند، از ما فاصله خواهند گرفت. این بیان می‌تواند به تضاد میان حقیقت و ظواهر اشاره داشته باشد.
هوش مصنوعی: وقتی که شراب تو در جام ما ریخته می‌شود، کسانی که در این دنیا پنهان شده‌اند، بیدار و ظاهر می‌شوند.
هوش مصنوعی: هم جامعه‌ی پارسایان از ما دوری می‌کنند و هم اهل می‌خانه‌ها از ما فرار می‌کنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گویند هر آن کسان که با پرهیزند
زآن‌سان که بمیرند چنان برخیزند
ما با می و معشوقه از آنیم مدام
باشد که به حشرمان چنان انگیزند
مستان صبوحی چو سحر برخیزند
در سلسله ی زلف بتان آویزند
در باغ بروی نوعروسان چمن
در آب فسرده آتش تر ریزند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.