مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۳۷ هرچند فراق پشت امید شکست هرچند جفا دو دست آمال ببست نومید نمی‌شود دل عاشق مست مردم برسد به هر چه همت دربست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که با وجود دوری و ناامیدی، دل عاشق هرگز نومید نمی‌شود و همچنان به آرزوها و تلاش‌های خود ادامه می‌دهد. به رغم مشکلات و موانع، او به دنبال دستیابی به هدف‌هایش است.
هوش مصنوعی: با اینکه جدایی امید را از بین برد، و با اینکه بی‌مهری و رفتار نادرست، آرزوها را به بند کشید.
هوش مصنوعی: دل عاشق هرگز ناامید نمی‌شود؛ حتی اگر مردم به او توجه نکنند، او به هر چیزی که بخواهد و در تلاش است، دست خواهد یافت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آن آتش سوزنده که عشقش لقبست
در پیکر کفر و دین چو سوزنده تبست
ایمان دگر و کیش محبت دگرست
پیغمبر عشق نه عجم نه عربست
شطرنج وزارت تو فرزین طلبست
کمتر کرم تو واری ذهبست
در پیش تو شاهرخ نهادم ببساط
از اسب پیاده ماندنم زین سببست
باسبلت سبز یارب آن لب چه لبست
یاقوت شکر طعم زمرد سلبست
بر روی منست چشمه آب روان
گرد لب او سبزه دمید این عجبست
ای سیم‌ذقن، این چه دهان و چه لبست؟
این خال چه خال و این چه زلف عجبست؟
روی تو در آن دو زلف مشکین چه عجب؟
هر روز که هست در میان دو شب‌ست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.