طرفه گرمابه بانی کو ز خلوت برآید
نقش گرمابه یک یک در سجود اندرآید
نقش‌های فسرده بی‌خبروار مرده
ز انعکاسات چشمش چشمشان عبهر آید
گوش‌هاشان ز گوشش اهل افسانه گردد
چشم‌هاشان ز چشمش قابل منظر آید
نقش گرمابه بینی هر یکی مست و رقصان
چون معاشر که گه گه در می احمر آید
پر شده بانگ و نعره صحن گرمابه ز ایشان
کز هیاهوی و غلغل غره محشر آید
نقش‌ها یک دگر را جانب خویش خوانند
نقش از آن گوشه خندان سوی این دیگر آید
لیک گرمابه بان را صورتی درنیابد
گرچه صورت ز جستن در کر و در فر آید
جمله گشته پریشان او پس و پیش ایشان
ناشناسا شه جان بر سر لشکر آید
گلشن هر ضمیری از رخش پرگل آید
دامن هر فقیری از کفش پرزر آید
دار زنبیل پیشش تا کند پر ز خویشش
تا که زنبیل فقرت حسرت سنجر آید
برهد از بیش وز کم قاضی و مدعی هم
چونک آن ماه یک دم مست در محضر آید
باده خمخانه گردد مرده مستانه گردد
چوب حنانه گردد چونک بر منبر آید
کم کند از لقاشان بفسرد نقش‌هاشان
گم شود چشم‌هاشان گوش‌هاشان کر آید
باز چون رو نماید چشم‌ها برگشاید
باغ پرمرغ گردد بوستان اخضر آید
رو به گلزار و بستان دوستان بین و دستان
در پی این عبارت جان بدان معبر آید
آنچ شد آشکارا کی توان گفت یارا
کلک آن کی نویسد گرچه در محبر آید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی گرمابه و حال و احوال کسانی است که در آنجا حضور دارند. شاعر با استفاده از تصاویری زیبا و خیال‌انگیز، نشان می‌دهد که چگونه نقش‌ها و ظواهر درون گرمابه به صورت نمادین و روحانی به عبادت و خلسه می‌پردازند. چشمان بینندگان از چشم گرمابه‌بان تأثیر می‌پذیرد و به نظاره‌ی زیبایی‌ها و اختلافات می‌پردازند. در این فضا، نعره‌ها و صداها در مکان تجمع می‌یابند و همه به وجد می‌آیند.
شاعر به نوعی از تغییرات درونی افراد و جاذبه‌های معنوی اشاره می‌کند، به‌طوری‌که حتی در میان شگفتی‌ها و منظرهای زیبا، نسبت به یاد خدا و صحنه‌های روحانی بی‌توجه نیستند. در نهایت، این احوال حالتی از سرمستی و شور و شعف ایجاد می‌کند که برخی از افراد را به معنای عمیق‌تری از زندگی و وجود می‌رساند.
هوش مصنوعی: شخصی که در گرمابه (حمام) مشغول به کار است، وقتی از تنهایی بیرون می‌آید، می‌بیند که تصاویر و نشانه‌های گرمابه به اندازه افرادی که در حال عبادت هستند، در حال سر به سجده گذاشتن هستند. این بیان نشان‌دهنده‌ی اهمیت و زیبایی کار او و تأثیری است که در فضا ایجاد می‌کند.
هوش مصنوعی: چشم‌هایش مانند آینه، رنج و بازتاب‌های خسته را نشان می‌دهد و آنچه درونش وجود دارد، به بیرون می‌آید، بی‌خبر از اینکه این تصاویر چقدر پژمرده و غمگین هستند.
هوش مصنوعی: افراد به واسطه شنیدن قصه‌ها و افسانه‌ها تبدیل به کسانی می‌شوند که به این داستان‌ها گوش می‌دهند و بینایی آنها به واسطه نگاه به زیبایی‌ها و جذابیت‌ها است.
هوش مصنوعی: هر کسی را که در گرمابه ببینی، مانند رقصانی مست و شاداب است، مانند دوستانی که گاهی در شراب سرخ می‌آمیزند و شاد می‌شوند.
هوش مصنوعی: در صحن گرمابه صدای بانگ و نعره بلند شده است، چون که از هیاهو و سر و صدای آنها، چیزی شبیه به قیامت به گوش می‌رسد.
هوش مصنوعی: نقش‌ها هرکدام به سمت خود جذب می‌شوند و از آن طرف، نقش دیگری با لبخند به طرف دیگر می‌آید.
هوش مصنوعی: اما اگرچه دلیری و شجاعت با تلاش به وجود می‌آید، ولی در دل و روح گرمابه‌بان نمی‌توان چیزی از آن را مشاهده کرد، حتی اگر به ظاهری زیبا و درخشان تبدیل شود.
هوش مصنوعی: همه در حالتی آشفته و بی‌نظم هستند و دیگران نمی‌توانند او را بشناسند؛ ولی جان او به عنوان یک فرمانده با شجاعت به میان سپاه می‌آید.
هوش مصنوعی: هر کسی که دل پاک و نیکی داشته باشد، از وجود او زیبایی و نعمت می‌روید. همچنین، هر فرد نیازمند و فقیر نیز می‌تواند از برکات و ثروت‌هایی که در زندگی‌اش وجود دارد، بهره‌مند شود.
هوش مصنوعی: زنبیلی را در مقابل او قرار دهید تا از ویژگی‌های خود پر شود، زیرا زنبیلِ فقرش آرزویی شبیه سنجر خواهد بود.
هوش مصنوعی: وقتی که در پیشگاه حقیقت و زیبایی قرار می‌گیریم، باید از قضاوت‌ها و دعواها فاصله بگیریم، زیرا آنچنان که ماه در یک لحظه درخشان و دلرباست، ما نیز باید در آن لحظه غرق تماشا و لذت شویم.
هوش مصنوعی: وقتی که شراب در میخانه ریخته شود، حال مستی به همه چیره می‌شود و چوب حنانه (چوب خوشبو و معطر) نیز به عنوان نمادی از خوشی و شادابی درمی‌آید، زیرا وقتی که رهبر جامعه (شخصی که بر منبر رفته) سخن می‌گوید، همه این حالات به وجود می‌آید.
هوش مصنوعی: از حضور او کاسته می‌شود، تصویرها در هم می‌ریزند و گم می‌شوند، چشم‌ها ناپدید می‌شوند و گوش‌ها نمی‌شنوند.
هوش مصنوعی: زمانی که چشم‌ها دوباره روشن شوند و به زندگی برگردند، باغ پر از پرنده خواهد شد و باغ‌های سبز و خرم پدیدار خواهند شد.
هوش مصنوعی: به سمت باغ و بستان برو و دوستان را ببین. دستانت را در پی این حرف بگذار و جانت به آن راه خواهد آمد.
هوش مصنوعی: هر آنچه که به وضوح نمایان می‌شود، چگونه می‌توان گفت که دوست کجاست؟ نقشه‌اش را چه کسی می‌نویسد، حتی اگر در مکان مناسبی نمایان شود؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.