گر ماه شب افروزان روپوش روا دارد
گیرم که بپوشد رو بو را چه دوا دارد
گر نیز بپوشد رو ور نیز ببرد بو
از خنبش روحانی صد گونه گوا دارد
آن مه چو گریزانه آید سپس خانه
لیکن دل دیوانه صد گونه دغا دارد
غم گرچه بود دشمن گوید سر او با من
با مرغ دلم گوید کو دام کجا دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت ماه شب‌افروز اشاره می‌کند و می‌گوید که اگر ماه چهره خود را بپوشاند، دیگر چه فایده‌ای دارد. او می‌افزاید که حتی اگر ماه روی خود را بپوشاند و بوی خوشش را ببرد، روح او همچنان انواع مختلف زیبایی‌ها را دارد. در ادامه، شاعر به این نکته می‌پردازد که هرچند غم دشمنی دارد، اما دل دیوانه او همچنان در پی عشق و زیبایی است و سوال می‌کند که سحر و دام عشق کجا قرار دارد.
هوش مصنوعی: اگر ماه درخشان شب، چهره‌اش را بپوشاند، حتی اگر بپوشاند چهره‌اش را، درمان این غم چیست؟
هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است چهره‌اش را بپوشاند یا بوی خوشش را ببرد، ولی روح او به گونه‌های مختلف نشانه‌هایی از خود نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: آن ماه به طور ناگهانی می‌آید و سپس می‌رود، اما دل دیوانه انواع مختلفی از فریب و تردید را در خود دارد.
هوش مصنوعی: غم اگرچه مانند یک دشمن است، اما می‌گوید که سر او با من است. اما دل من از او می‌پرسد که دام او کجاست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
هر جا که دکانداریست او مایه ز ما دارد
خود مفلس بازاری سرمایه کجا دارد
گر درد دلی داری از خود بطلب درمان
زیرا که چنان دردی با خویش دوا دارد
دل زنده بود جاوید گر کشته شود در عشق
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.