سجده کنم پیشکش آن قد و بالا چه شود
دیده کنم پیشکش آن دل بینا چه شود
باده او را نخورم ور نخورم پس کی خورد
گر بخورم نقد و نیندیشم فردا چه شود
باده او همدل من بام فلک منزل من
گر بگشایم پر خود برپرم آن جا چه شود
دل نشناسم چه بود جان و بدن تا برود
غم نخورم غم نخورم غم نخورم تا چه شود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی ابراز عشق و شگفتی شاعر نسبت به یک معشوق است. شاعر از سجده و قربانی کردن خود در مقابل زیبایی معشوق سخن می‌گوید و می‌پرسد که در صورت انجام این کار چه پیش خواهد آمد. او همچنین به لذت نوشیدن شراب اشاره می‌کند و به این فکر می‌کند که اگر آن را بنوشد، چگونه آینده‌اش تحت تأثیر قرار خواهد گرفت. شاعر دلگانگی و غم خود را نیز بیان می‌کند و نشان می‌دهد که در حال حاضر نمی‌خواهد به غم فکر کند و فقط منتظر نتیجه آنچه خواهد شد، است. به طور کلی، این شعر لحظات عمیق احساسی و تأمل در زندگی و عشق را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: اگر به خاطر زیبایی و قامت آن محبوب، سجده کنم، چه اتفاقی می‌افتد؟ و اگر بخواهم از دل بینا و آگاه‌ام برای او تقدیم کنم، چه دگرگونی در من رخ خواهد داد؟
هوش مصنوعی: اگر باده او را نخورم، پس چه زمانی آن را می‌نوشم؟ اگر بخورم، نباید نگران فردا باشم و درباره عواقبش فکر کنم.
هوش مصنوعی: نوشیدنی او همدم من است و بلندای آسمان خانه من است. اگر بال و پر خود را بگشایم و به سمت آنجا پرواز کنم، چه سرنوشتی در انتظارم خواهد بود؟
هوش مصنوعی: قلبی ندارم که جان و بدن را بشناسد، بنابراین نگران نباشم، نگران نباشم، ببینیم چه پیش خواهد آمد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.