ای نوبهار خندان از لامکان رسیدی
چیزی بیار مانی از یار ما چه دیدی
خندان و تازه رویی سرسبز و مشک بویی
همرنگ یار مایی یا رنگ از او خریدی
ای فضل خوش چو جانی وز دیده‌ها نهانی
اندر اثر پدیدی در ذات ناپدیدی
ای گل چرا نخندی کز هجر بازرستی
ای ابر چون نگریی کز یار خود بریدی
ای گل چمن بیارا می‌خند آشکارا
زیرا سه ماه پنهان در خار می‌دویدی
ای باغ خوش بپرور این نورسیدگان را
کاحوال آمدنشان از رعد می‌شنیدی
ای باد شاخه‌ها را در رقص اندرآور
بر یاد آن که روزی بر وصل می‌وزیدی
بنگر بدین درختان چون جمع نیکبختان
شادند ای بنفشه از غم چرا خمیدی
سوسن به غنچه گوید هر چند بسته چشمی
چشمت گشاده گردد کز بخت در مزیدی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و سرزندگی بهار است که به طبیعت و گل‌ها اشاره می‌کند. شاعر از بهار می‌خواهد تا از یار خود خبری بیاورد و به وصف زیبایی گل‌ها و طراوتی که در این فصل وجود دارد می‌پردازد. او از گل‌ها می‌خواهد که از غم دوری یار نگریند و از شادی این فصل لذت ببرند. همچنین، شاعر به درختان و سایر نعمت‌های طبیعت اشاره می‌کند و از باد می‌خواهد که آن‌ها را به رقص درآورد، به یاد روزهایی که به وصال یار می‌وزید. در نهایت، به اهمیت وجود شادی و امید در زندگی اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: ای بهار خوشحال که از جایی نامشخص به ما آمده‌ای، لطفاً چیزی بیاور که یادآور یار ما باشد، تو چه چیزی از او دیدی؟
هوش مصنوعی: شما با چهره‌ای شاداب و معطر مانند گل‌های سرسبز، بسیار شبیه به محبوبتان هستید، یا اینکه این زیبایی و بوی خوش را از او گرفته‌اید.
هوش مصنوعی: ای رحمتی خوش مانند جان، که از چشم‌ها پنهانی؛ اما آثار وجودت در جهان نمایان است، در حالی که در ذات خود پنهانی.
هوش مصنوعی: ای گل، چرا نمی‌خندی؟ آیا به خاطر دوری از محبوب‌ات ناراحتی؟ و ای ابر، وقتی به دور و برت نگاه می‌کنی، آیا به یاد یارت افتاده‌ای که از او جدا شده‌ای؟
هوش مصنوعی: ای گل چمن، خود را زیبا نشان بده و با صدای بلند بخند، چرا که تو برای سه ماه به طور مخفیانه در میان خاردارها زندگی کرده‌ای.
هوش مصنوعی: ای باغ زیبا، به خوبی این جوانان تازه‌نفس را پرورش بده، زیرا تو صدای آمدن آن‌ها را از رعد و برق می‌شنیدی.
هوش مصنوعی: ای باد، شاخه‌ها را به رقص درآور و به یاد بیاور کسی را که روزگاری بر وصال او می‌وزیدی.
هوش مصنوعی: به این درختان نگاه کن که چگونه مانند جمعی از انسان‌های خوشبخت و شاد هستند. ای بنفشه، چرا از غم پژمرده و خمیده‌ای؟
هوش مصنوعی: سوسن به غنچه می‌گوید: هرچند که تو بسته‌ای و نمی‌توانی ببینی، اما چشمانت روزی باز خواهد شد و بختت به تو رونق بیشتری می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
غافل مشو ز سوزم چون آه سینه دیدی
و اندیشه کن ز آتش چون دود گشت بادی
معرفی ترانه‌های دیگر
تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.