بویی ز گردون میرسد با پرسش و دلداریی
از دام تن وا میرهد هر خسته دل اشکاریی
هر مرغ صدپر میشود سوی ثریا میپرد
هر کوه و لنگر زین صلا دارد دگر رهواریی
مرغان ابراهیم بین با پاره پاره گشتگی
اجزای هر تن سوی سر برداشته طیاریی
ای جزو چون بر میپری چون بیپری و بیسری
گفتا شکفته میشوم اندر نسیم یاریی
در شهر دیگر نشنوی از غیر سرنا نالهای
از غیر چنگی نشنوی در هیچ خانه زاریی
طنبور دل برداشته لا عیش الا عیشنا
زنبور جان آموخته زین انگبین معماریی
امروز ساقی کرم دریاعطای محتشم
آمیخته با بندگان بینخوت و جباریی
امروز رستیم ای خدا از غصه آنک قضا
در گوش فتنه دردمد هر لحظهای مکاریی
راقی جان در میدمد چون پور مریم رقیهای
ساقی ما هم میکند چون شیر حق کراریی
گر درک بت را بشکند صد بت تراشد در عوض
ور بشکند دو سه سبو کم نیستش فخاریی
ای بلبل ار چه یافتی از دولت گل لحن خوش
زینهار فراموشت شود در انس کم گفتاریی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احساسی عمیق و ارتباط با طبیعت و زندگی میپردازد. در آن، شاعر از شوق و دلداری الهی گفتگو میکند که روح را از قید و بندهای جسمی رها میسازد. شعلهور شدن پرندگان و حرکت به سوی آسمان نمادی از آزادگی و بالندگی است. عواطف انسانی و حس رهایی همراه با نغمههای موسیقایی در زندگی مطرح میشود و به نوعی درک عمیقتری از وجود و همبستگی با دیگران را نشان میدهد. شاعر همچنین به تغییر وضعیت روحی و بهبود اوضاع اشاره میکند و بر اهمیت همبستگی و دوستی تأکید میورزد. در نهایت، او به زیبایی زندگی و لذتهایی که میتوان در کنار دیگران تجربه کرد، اشاره میکند.
هوش مصنوعی: بویی از آسمان به مشام میرسد، همراه با پرسش و دلجویی. این بوی دلانگیز، هر کسی را که درونش خسته و غمگین است، به سمت آزادی از قید و بندهای جسمیاش میکشاند.
هوش مصنوعی: هر پرندهای با شور و شوق به سمت آسمان پرواز میکند و به نقاط بلند میرسد. هر کوه و جاذبهای از این صدا و ندا تاثیر میگیرد و دگرگون میشود.
هوش مصنوعی: پرندگان ابراهیم، با تکههای پارهپارهی بدن هر انسان، به سوی آسمان پرواز میکنند و سرهایشان را بالا گرفتهاند.
هوش مصنوعی: ای جزو، زمانی که بال میزنی حس آزادی و بیسری به تو دست میدهد. او پاسخ میدهد که در نسیم محبت یار به آزادی و شکوفایی میرسم.
هوش مصنوعی: در هیچ شهری نمیشنوی که غیر از سرنا نالهای باشد و در هیچ خانهای صدای زاری از چنگی نخواهی شنید.
هوش مصنوعی: دل به ساز عیش و نوش گرفته و زندگی را جز به شیوه خود نمینگرد. جان نیز از شهد و شیرینی زندگی آموخته و به هنر و زیباییهای آن پرداخته است.
هوش مصنوعی: امروز، ساقی با سخاوت و بخشندگی، موهبتهایی به ما میدهد که با رفتار آرام و بیمهاجرانه بندگانش ترکیب شده است.
هوش مصنوعی: امروز از غم و اندوه رهایی یافتهایم، خدای بزرگ! زیرا تقدیر به ما نشان داده است که هر لحظه از فتنه و مشکلات، تو را در کنار خود داریم و تو ما را از مکر و دسیسهها حفظ میکنی.
هوش مصنوعی: رَقیه جان، وقتی که باده میریزد، مثل پسر مریم، ما را هم به نشئه عشق و شجاعت میآورد.
هوش مصنوعی: اگر بت را بشکند، در عوض صد بت دیگر میتراشد. اگر دو یا سه گلدان هم بشکند، برایش اهمیتی ندارد.
هوش مصنوعی: ای بلبل، اگرچه از شکوفایی گل بهرهمند شدهای، مراقب باش که لحن دلنشینت را فراموش نکنی. در معاشرت با دیگران، کمتر سخن بگو.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شبها من و کنج غمی، شمعام کند غمخوارئی
اشک روان و سوز دل، جان کندنی و زارئی
از چیست اشک سرخ من، گر نیست خون دل روان
رخسار من زرد از چه شد، گر نیست شب بیدارئی
تا دور ماندم از درش، تلخ است بر من زندگی
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.