گنجور

 
مولانا

نَحْنُ إِلَیٰ سَیِّدِنَا رَاجِعُون

طَیِّبَةَ النَّفْسِ بِهِ طَائِعُون

سَیِّدُنَا یُصْبِحُ یَبْتَاعُنَا

أَنْفُسَنَا نَحْنُ لَهُ بَائِعُون

یَفْسُدُ إِنْ جَاعَ إِلَیٰ مَأْکَلٍ

نَحْنُ إِلَیٰ نَظْرَتِهِ جَائِعُون

سَوْفَ تُلَاقِیهِ بِمِیعَادِهِ

تَحْسَِبُ أَنَّا أَبَدًا ضَائِعُون؟

 
 
 
غزل شمارهٔ ۲۱۲۹ به خوانش عندلیب
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
فعال یا غیرفعال‌سازی قفل متن روی خوانش من بخوانم