جان جان‌هایی تو جان را برشکن
کس توی دیگر کسان را برشکن
گوهر باقی درآ در دیده‌ها
سنگ بستان باقیان را برشکن
ز آسمان حق بتاب ای آفتاب
اختران آسمان را برشکن
غیب دان کن سینه‌های خلق را
سینه‌های عیب دان را برشکن
بانشان از بی‌نشان پرده شده
بی‌نشانی هر نشان را برشکن
روز مطلق کن شب تاریک را
بارنامه پاسبان را برشکن
شمس تبریز آفتابی آفتاب
شمع جان و شمعدان را برشکن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی دعوت به شکستن مرزها و محدودیت‌ها است. شاعر از جان و وجود انسان‌ها می‌خواهد که جانی تازه و پر انرژی به خود بگیرند و هر آنچه که مانع رسیدن به حقیقت و وجود واقعی انسان‌هاست، بشکنند. او از نور آفتاب و قدرتی که از آن ناشی می‌شود بهره می‌برد تا افراد را به رهایی از قید و بندهای درونی و بیرونی ترغیب کند. در نهایت، شاعر با ستایش شمس تبریز، نماد روشنی و حقیقت، بر اهمیت نور و حقیقت در زندگی تاکید می‌کند.
هوش مصنوعی: تو ریشه جان‌های دیگرانی و باید جان خودت را از وابستگی‌ها آزاد کنی، تا بتوانی به حقیقت خویش دست یابی.
هوش مصنوعی: جواهر ارزشمند را در چشم‌هایت بگذار و سنگ‌های بی‌ارزش را از اهل دنیا دور کن.
هوش مصنوعی: ای آفتاب، از آسمان بتاب و نور خود را بر روی ستاره‌های آسمان بپاش، تا آنها را بشکنی و از نور خود پر نورتر کنی.
هوش مصنوعی: به مردم یاد بده که از درون خود و عیب‌هایشان آگاه شوند و به جای قضاوت منفی درباره دیگران، به خودشان نگاه کنند و نقص‌های خود را بشکنند.
هوش مصنوعی: با بیان ویژگی‌های بی‌نشان، به وضوح ماهیت بی‌نشانی را نفی کن و هر نشانی را که به آن اشاره دارد بشکن.
هوش مصنوعی: روز را به جایی برسان که شب تاریک را نابود کند و بار گران پاسبان را از دوش او بردارد.
هوش مصنوعی: شمس تبریز مانند آفتابی است که می‌تواند شعله جان را روشن کند و مانع خاموشی آن شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.