بگشای چشم خود که از آن چشم روشنیم
حاشا که چشم خویش از آن روی برکنیم
پروانهای تو بهر تو بفروز سینه را
تا خویش را ز عشق بر آن سینه برزنیم
بفزای خوف عشق نخواهیم ایمنی
زیرا ز خوف عشق تو ما سخت ایمنیم
پروانه را ز شمع تو هر روز مژدهای است
یعنی که مات شو که همی مات ضامنیم
شادیم آن زمان که تو دعوی کنی که من
بیمن شویم از خود و ز عشق صد منیم
تا باغ گلستان جمال تو دیدهایم
چون سرو سربلند و زبانور چو سوسنیم
بر گلشن زمانه برو آتشی بزن
زیرا ز عشق روی تو زان سوی گلشنیم
ای آنک سست دل شدهای در طریق عشق
در ما گریز زود که ما برج آهنیم
از ذوق آتش شه تبریز شمس دین
داریم آب رو و همه محض روغنیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق عشق و زیبایی است. شاعر از محبوب خود میخواهد که چشم خود را باز کند و زیباییاش را ببیند. او به حس پروانهای که به دور شمع میچرخد اشاره میکند و میگوید که عشق، دلیری و قوت به او دادهاست. شاعر ترس از عشق را رد میکند و برعکس، خود را در آغوش عشق ایمن میداند. او از شگفتی و شادی خود در عشق و زیبایی محبوب سخن میگوید و به تشبیههای زیبایی همچون باغ گل و سرو سربلند میپردازد. در نهایت، او به سستدلان هشدار میدهد که عشق آنها را به استقامت و قوت تبدیل میکند. این شعر به قدرت عشق و زیبایی اشاره دارد که روح و وجود انسان را بالا میبرد.
هوش مصنوعی: چشم خود را باز کن که از آن نگاه روشن و زیبا جذابیت میگیرد. هرگز نگذار که چشمانت از آن چهره زیبا دور شوند.
هوش مصنوعی: پروانهای برای تو روشن میکنم که دل را بسوزاند تا ما بتوانیم عشق را بر آن دل بزنیم و احساس خود را بیان کنیم.
هوش مصنوعی: ما نخواهیم از من خطر عشق را کم کنیم، زیرا از همین خوف عشق تو، ما به طور عجیبی در امانیم.
هوش مصنوعی: پروانه هر روز از شمع تو خبر خوشی میگیرد، یعنی خودت را تسلیم کن، زیرا ما همیشه در دام عشق تو گرفتاریم.
هوش مصنوعی: ما در زمانی خوشحالیم که تو ادعا کنی که من از خود بیخود شوم و از عشق، به اندازهای پرشور و پرشده شوم که به صد نفر هم بچشم.
هوش مصنوعی: ما زیبایی تو را مانند باغی پر از گل تماشا کردهایم و همانند سروهای رفیع و لبهای شیرین سوسن، درخشان و با وقار هستیم.
هوش مصنوعی: در باغ زندگی آتشی برپا کن، چون عشق تو ما را به سوی آن باغ کشانده است.
هوش مصنوعی: ای کسی که در مسیر عشق ضعیف و سست شدهای، سریع از ما دوری کن، زیرا ما همچون آهن سخت و مقاوم هستیم.
هوش مصنوعی: ما از شور و شعف آتش شمس تبریز تاثیر گرفتهایم، ولی در واقعیت همه ما تنها مانند روغن هستیم که در زیر آب میرویم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.