کی باشد اختری در اقطار
در برج چنین مهی گرفتار
آواره شده ز کفر و ایمان
اقرار به پیش او چو انکار
کس دید دلی که دل ندارد
با جان فنا به تیغ جان دار
من دیدم اگر کسی ندیدست
زیرا که مرا نمود دیدار
علم و عملم قبول او بس
ای من ز جز این قبول بیزار
گر خواب شبم ببست آن شه
بخشید وصال و بخت بیدار
این وصل به از هزار خوابست
از خواب مکن تو یاد زنهار
از گریه خود چه داند آن طفل
کاندر دل‌ها چه دارد آثار
می‌گرید بی‌خبر ولیکن
صد چشمه شیر از او در اسرار
بگری تو اگر اثر ندانی
کز گریه تست خلد و انهار
امشب کر و فر شهریاریش
اندر ده ماست شاه و سالار
نی خواب رها کند نه آرام
آن صبح صفا و شیر کرار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ تجربهٔ عمیق انسانی و روحانی است. شاعر به ستاره‌ای اشاره می‌کند که در برج خود به دقت وجود دارد و در عین حال آواره‌ای از کفر و ایمان است. او احساس می‌کند که دلش از جان دیگرش جداست و در پی حقیقت است. شاعر تجربه‌های خود را از دیدار با معشوق بیان می‌کند و به نفی کارهای غیرمفید می‌پردازد. او به وصالی از خواب تعبیر می‌کند که از خواب‌های معمولی ارزشمندتر است. همچنین به معنای عمیق اشک‌ها اشاره می‌کند که در دل‌ها آثار و برکات خاصی دارند. در نهایت، شاعر از حال و هوای شب و بیداری روحانی صحبت می‌کند و این تجربه‌های روحانی را با خواب‌های بی‌ارزش مقایسه می‌کند.
هوش مصنوعی: کی می‌تواند در آسمان دور از دسترس، ستاره‌ای باشد که در این ماه روشن به دام افتاده است؟
هوش مصنوعی: آدمی از سردرگمی در باور و بی‌باوری آشفته شده است، به طوری که وقتی در برابر او می‌گوید که چیزی را قبول دارد، در حقیقت چیزی را انکار می‌کند.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس دل شاد و زنده‌ای را که به خاطر عشق و جان‌بازی، جانش را در خطری قرار داده باشد، نمی‌بیند.
هوش مصنوعی: من متوجه شدم که اگر کسی چیزی را نبیند، دلیلش این است که من آن را به او نشان داده‌ام.
هوش مصنوعی: علم و کار من فقط باید مورد قبول او باشد؛ ای من، از هر چیزی جز این، بیزارم.
هوش مصنوعی: اگر در خواب شب را ببندم، آن شاه به من وصل و بخت را بیدار می‌کند.
هوش مصنوعی: این ارتباط و پیوند از هزار خواب شیرین و زیبا بهتر است، پس بیدار نشو و به یاد آن نجام نبر.
هوش مصنوعی: این کودک که در حال گریه است، نمی‌داند در دل‌ها چه احساسات و نشانه‌هایی وجود دارد.
هوش مصنوعی: او بی‌خبر از حال خود گریه می‌کند، اما در حقیقت، در عمق وجودش جوششی از احساسات قوی و شیرین جاری است.
هوش مصنوعی: اگر نمی‌دانی که گریه‌ات چه تأثیری دارد، بدان که همین گریه‌ات می‌تواند بهشت و نهرها را به وجود آورد.
هوش مصنوعی: امشب صدای جشن و شادی حکومتی در ده ما طنین‌انداز است و پادشاه و رهبران در اینجا حضور دارند.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که هیچ‌چیز نمی‌تواند خواب را ترک کند یا آرامش را به صبح زیبا و دلنشین برساند. خواب و آرامش از هم جدا نمی‌شوند و زیبایی صبح به تنهایی نمی‌تواند احساسات عمیق را تحت تأثیر قرار دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
فدای آن قد و زلفش که گویی
فرو هشته است از شمشاد شمشار
آن طره مشکریز دلدار
کرده است مرا به غم گرفتار
گر بنده به خدمتت نیامد
زو منت بی شمار می‌دار
ور یک دو سه روز کرد تقصیر
در خدمت تو عبث مپندار
زیرا که تو کعبه جلالی
[...]
عاجز شدم از گرانی بار
طاقت نه چگونه باشد این کار
بردار صراحیی ز خمار
بربند به روی خرقه زنار
با دردکشان دردپیشه
بنشین و دمی مباش هشیار
یا پیش هوا به سجده درشو
[...]
بر هر ذره ای که در جهانست
منت دارد هزار خروار
بی دفتر ملک او زمانه
از پشت شکم کند چو طومار
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.