مولانا
»
مثنوی معنوی
»
دفتر پنجم
»
بخش ۴۴ - تفسیر خلقنا الانسان فی احسن تقویم ثم رددناه اسفل سافلین و تفسیر و من نعمره ننکسه فی الخلق
آدم حسن و ملک ساجد شده
همچو آدم باز معزول آمده
گفت آوه بعد هستی نیستی
گفت جرمت این که افزون زیستی
جبرئیلش میکشاند مو کشان
که برو زین خلد و از جوق خوشان
گفت بعد از عز این اذلال چیست
گفت آن دادست و اینت داوریست
جبرئیلا سجده میکردی به جان
چون کنون میرانیم تو از جنان
حله میپرد ز من در امتحان
همچو برگ از نخ در فصل خزان
آن رخی که تاب او بد ماهوار
شد به پیری همچو پشت سوسمار
وان سر و فرق گش شعشع شده
وقت پیری ناخوش و اصلع شده
وان قد صف در نازان چون سنان
گشته در پیری دو تا همچون کمان
رنگ لاله گشته رنگ زعفران
زور شیرش گشته چون زهرهٔ زنان
آنک مردی در بغل کردی به فن
میبگیرندش بغل وقت شدن
این خود آثار غم و پژمردگیست
هر یکی زینها رسول مردگیست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار به توصیف حال و درون آدمی میپردازد که به مانند آدم اولیه از بهشت رانده شده است. در این متن، آدم به حالتی ناخوشایند و افسرده دچار شده و از جنت دور شده است. او به یاد میآورد که در گذشته مانند جبرئیل مورد احترام بوده، اما اکنون از آن مقام افتاده و به وضعیت ذلت دچار گشته است. به مرور زمان و در پیری، زیباییها و قوت او نیز از بین رفته و نشانههایی از غم و پژمردگی در او دیده میشود. در نهایت این اشعار به تأثیرات منفی زمان و پیری بر روح و جسم انسان اشاره دارد.
هوش مصنوعی: انسان به زیبایی و پاکی تبدیل شده است، اما مانند آدم اولیه که قرار بود برتر باشد، دوباره به حالتی طبیعی و عادی بازگشته است.
هوش مصنوعی: گفت: ای آگاهی که بعد از زندگی، هیچ نیستی. او پاسخ داد: گناه من این است که بیش از حد زندگی کردهام.
هوش مصنوعی: فرشتۀ وحی او را به آرامی میکشاند و میگوید: از این باغ و گروه خوشبختان دور شو.
هوش مصنوعی: بعد از این که اراده و خواستهای به تصویر کشیده شد، حالا چرا این گونه احساس ناتوانی و ذلت میکنی؟ پاسخ این است که آنچه به دست آمده، از حکمت و قضا و قدر الهی است و این وضعیت، نتیجهی داوری و قضاوت الهی است.
هوش مصنوعی: در گذشته، جبرئیل به احترام و عشق به انسان سجده میکرد، اما اکنون ما تو را از بهشت دور میکنیم.
هوش مصنوعی: دلم در آزمون زندگی از من جدا میشود، مانند برگی که در فصل پاییز از شاخه میافتد.
هوش مصنوعی: آن چهرهای که مانند ماه زیبایی و درخشندگی داشت، حالا با گذشت زمان و پیر شدن، مانند پشت سوسمار تغییر کرده و زشت شده است.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در سن پیری، زمانی که انسان به فروغ و زیبایی خود فکر میکند، به ناگاه متوجه میشود که آن زیباییها از بین رفته و حالا به حالتی ناخوشایند و کچل تبدیل شده است.
هوش مصنوعی: گفته شده است که در جوانی شخصی به ناز و زیبایی ایستاده و اکنون در پیری، به مانند دو کمان خمیده شده است.
هوش مصنوعی: رنگ گل لاله به رنگ زعفران تبدیل شده و قدرتش مانند زهرهٔ زنان شده است.
هوش مصنوعی: مردی را در آغوش گرفتی که وقتی به او توجه میشود، به خوبی از او محافظت میکنند.
هوش مصنوعی: این نشانهها نشاندهنده غم و افسردگی هستند و هر یک از آنها پیامی از ناامیدی و مردن احساسات به همراه دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.