گنجور

 
مشتاق اصفهانی

گر نرد فسون بمن نبازی چه شود

ای شعبده‌باز

با بلبل خویش اگر بسازی چه شود

ای گلبن ناز

تو خواجه‌ی من منم کمین بنده تو

یک بار ز لطف

گر بنده خویش را نوازی چه شود

ای بنده‌نواز