مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » مستزاد » شمارهٔ ۴

گر نرد فسون بمن نبازی چه شود

ای شعبده‌باز

با بلبل خویش اگر بسازی چه شود

ای گلبن ناز

تو خواجه من منم کمین بنده تو

یک بار ز لطف

گر بنده خویش را نوازی چه شود

ای بنده‌نواز