فرستاده ای را فرستاد و تفت

فرستاده آن نامه بگرفت رفت

به پیش سپه آمد او با شتاب

بر شاه آمد بهنگام خواب

به شه نامه بسپرد و شاهش بخواند

بجنباند سر در شگفتی بماند

جهانجوی را خواند نزدیک تخت

بدو گفت کای گرد پیروزبخت

چنین نامه را زی من آورده اند

بسی پند افزون در او کرده بند

چه گوئی تو ای گرد پرخاشجوی

کنم آشتی یا شوم رزمجوی

سهبد بدو گفت کاکنون چه سود

که شد ز آتش کین جهان پر ز دود

مجو آشتی رزم او را مجوی

جز از رزم پاسخ جوابی مگوی

به یزدان که گر او شود اژدها

نیابد ز چنگم گه کین رها

گرش زنده تن در نیارم بدار

نباشد نژادم ز سام سوار

مر این رزم مابس دراز اوفتاد

ندارد کسی اینچنین رزم یاد

که خواهم سپه سوی ایران برم

تزلزل به آن مرز شیران برم

چو زی مرز ایران حشر آورم

هنرها پدید از گهر آورم

بداند فرامرز کین بی پدر

چنان از گهر یافت فر هنر